فهرست مطالب
برخی اوقات اشتباهاتی در ساختار ما رخ می‌دهد و منجر به مشکلات زیادی داخل بدن ما می‌شود. این مشکلات به نام‌های گوناگونی از جمله بیماری، عفونت، سندروم یا اختلال نامیده می‌شوند. دیستروفی عضلانی یکی از همین مشکلات است که به بدن حساس و آسیب‌پذیر ما صدمه می‌زند و زندگی ما را در وضعیتی ناخوشایند قرار می‌دهد. در این مقاله تصویری متفاوت از علل وقوع، علائم و روش‌های درمانی دیستروفی عضلانی به شما ارائه می‌دهیم.
همه چیز درباره روش‌های درمان دیستروفی عضلانی
دیستروفی عضلانی چیست؟
دیستروفی عضلانی به اندازه بیماری‌هایی مثل آسم، سرطان یا دیابت شناخته شده نیست. طبق آماری که در سال ۲۰۰۷ در ایالات متحده منتشر شد، از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر جنس مذکر ۵ تا ۲۴ ساله، ۱۵ نفر از آن ها به نوعی از دیستروفی عضلانی مبتلا می‌شوند. اگرچه ممکن است این تعداد به ظاهر کم باشد اما این بیماری برای افرادی که به آن مبتلا هستند به کابوسی وحشتناک تبدیل می‌شود. بطور کلی، دیستروفی عضلانی مجموعه‌ای از بیماری‌هایی است که ماهیچه‌های ما را به طرز ناخوشایندی تحت تاثیر قرار می‌دهند، آن‌ها را ضعیف‌تر کرده و انعطاف‌پذیری آن‌ها را کاهش می‌دهند.
این مشکل زمانی ظاهر می‌شود که اشکالی در ژن‌هایی که مسئولیت سالم نگه داشتن عضلات را بر عهده دارند به وجود می‌آید. در ابتدا بازوها و ساق‌های پا ضعیف می‌شوند و سپس این مصیبت در مغز، گلو، معده یا قلب هم گسترش می‌یابد. بسیاری از افراد از همان بدو تولد از دیستروفی عضلانی رنج می‌برند درحالیکه برخی دیگر نیز در نوجوانی یا جوانی به آن مبتلا می‌شوند. بنابراین، هیچ کس نمی‌تواند ۱۰۰% پیش‌بینی کند که این بیماری هرگز به سراغ او نخواهد آمد.
تحقیقات نشان می‌دهند که احتمال وقوع این بیماری در مردان بیشتر از زنان است. این بیماری با توجه به نوع آن تاثیرات گوناگونی در افراد به همراه دارد. برخی اوقات، فرد بیمار بطرز معجزه‌آسایی با داشتن علائم متوسطی از این بیماری می‌تواند زندگی بسیار خوبی داشته باشد. متاسفانه، در اکثر موراد مشاهده شده، با گذشت زمان وضعیت بیمار وخیم‌تر می‌شود تاجاییکه فرد توانایی راه رفتن، تکلم یا واکنش نشان دادن را از دست می‌دهد.
شکل‌های اصلی دیستروفی عضلانی
دیستروفی عضلانی بسته به عوامل گوناگونی از قبیل سن بیمار در زمان بروز اولین علائم، ماهیچه‌های متاثر از این بیماری، ژن‌هایی که عامل این بیماری هستند یا سرعت پیشرفت بیماری می‌تواند به ۳۰ نوع یا ۹ نوع اصلی تقسیم شود.
دوشن
دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) رایج‌ترین نوع دیستروفی عضلانی است. تقریبا نیمی از بیمارانی که از دیستروفی عضلانی رنج می‌برند مبتلا به این نوع از آن هستند. این بیماری اکثرا در بین پسرهای ۳ تا ۵ ساله شیوع دارد. یکی از خطرات دیستروفی عضلانی دوشن پیشرفت سریع آن است. افراد مبتلا به این بیماری هیچ انتخابی به جز از دست دادن توانایی خود در سال‌های اولیه نوجوانی و پس از آن مرگ در سال‌های ۲۰ سالگی ندارند.
بکر
دیستروفی عضلانی بکر دومین نوع از دیستروفی عضلانی است و نوعی دیستروفی عضلانی دوشن البته از نوع خفیف‌تر به شمار می‌رود. این نوع از دیستروفی عضلانی در سنین بالاتر یعنی در سنین ۱۱ تا ۲۵ سالگی نمایان می‌شود. دیستروفی عضلانی بکر در نتیجه کمبود دیستروفی ظاهر می‌شود و وخامت آن غیرقابل پیش‌بینی است. معمولا افراد مبتلا به این نوع از دیستروفی حتی با وجود برخورداری از روش‌های درمانی دیستروفی عضلانی مجبور هستند برای جابجا شدن خود از صندلی چرخدار استفاده کنند.
میوتونی
دیستروفی عضلانی میوتونی در بین افراد بزرگسال شایع است. اولین علائم این بیماری معمولا در سنین ۲۰ یا ۳۰ سالگی نمایان می‌شود. تکرار کد CTG در سطحی وسیع را می‌توان علت بروز این بیماری دانست. این بیماری دارای علائم و نشانه‌های متعددی است. افراد مبتلا به دیستروفی میوتونی از مشکلات قلبی، مشکلات چشمی یا مشکلاتی در بارداری رنج می‌برند. وجه تمایز میان دیستروفی عضلانی میوتونی با دو نوع قبلی در این است که احتمال ابتلا به این بیماری در بین مردان و زنان برابر است.
مادرزادی
دیستروفی عضلانی مادرزادی یا ارثی می‌تواند وحشتناک‌ترین چیزی باشد که یک مادر را در دوران بارداری نگران می‌کند. این بیماری که در نتبجه کمبود پروتئین‌های اطراف فیبرهای ماهیچه‌ای به وجود می‌آید، معمولا در نوزادان کمتر از ۲ سال نمایان می‌شود. دیستروفی عضلانی مادرزادی سیستم اعصاب مرکزی کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد و منجر به مرگ زودهنگام یا ناتوانایی‌هایی در کودکان و نوزادان می‌شود. این بیماری خطرناک و بی‌رحم تمامی کودکان را فارغ از جنسیت آن‌ها تهدید می‌کند و مادر را از داشتن نعمت فرزند محروم می‌کند. در صورتیکه دیستروفی عضلانی مادرزادی به موقع درمان نشود، نوزادان مبتلا به این بیماری از ناتوانی در کنترل حرکتی و مشکلاتی در تنفس و بلع رنج می‌برند.
لیمب گیردل یا اندام کمربندی
دیستروفی عضلانی اندام کمربندی در نتیجه جهش‌های ژنی به وجود می‌آید. این بیماری تهدیدی جدی هم برای مردان و هم برای زنان به شمار می‌رود. دیستروفی عضلانی اندام کمربندی اغلب در بین نوجوانان و جوانان دیده می‌شود. این نوع از دیستروفی عضلانی در نهایت توانایی راه رفتن را از فرد می‌گیرد.
دیستروفی عضلانی چهره‌ای‌کتفی‌بازویی
خطر بروز دیستروفی عضلانی چهره‌ای‌کتفی‌بازویی (FSHD MD) در مردان و زنان بسیار زیاد است و شما را مجبور می‌کند تا به درمان دیستروفی عضلانی اهمیت ویژه‌ای بدهید. این بیماری معمولا ماهیچه‌های صورت، بازو و شانه را مورد حمله قرار می‌دهد. حرکت چشم، خندیدن، صحبت کردن، بلعیدن یا حتی نفس کشیدن برای افراد مبتلا به این بیماری سخت و دشوار است. میانگین سنی ابتلا به این بیماری ۱۵ تا ۴۰ سال است.
دیستال
دیستروفی عضلانی دیستال به دلیل پیشروی کندی که دارد یکی از انواع خفیف دیستروفی عضلانی به شمار می‌رود. این بیماری که در نتیجه کمبود پروتئین دیسفرلین به وجود می‌آید، تاثیری منفی بر پاها، ساعد، بازو و ساق پا وارد می‌کند. بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دیستال قادر به کشیدن انگشتان خود یا راه رفتن نیستند. این نوع از دیستروفی عضلانی در بین افراد بزرگسال و مسن در سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی شیوع دارد. بیماران مبتلا به این بیماری باید هر چه سریعتر از روش‌های درمانی دیستروفی عضلانی بهره‌مند شوند.
اکولوفارنژیال
دیستروفی عضلانی اکولوفارنژیال نیز در نتیجه کمبود پروتئین پدیدار می‌شود. شدت و ضعف این بیماری که در بین زنان و مردان در سنین ۴۰ یا ۵۰ سالگی رواج دارد با توجه به شرایطی خاص متفاوت خواهد بود. با این وجود، علائم این بیماری در بین تمام بیماران مشابه است. افتادگی پلک فوقانی (پتوز)، ضعف در عضلات صورت، شانه و گردن، ضعف در بینایی، مشکلات قلبی و مشکلاتی در بلعیدن و راه رفتن از علائم این بیماری است.
درایفوس
دیستروفی عضلانی امری-درایفوس آخرین نوع از انواع دیستروفی عضلانی است که دو درمان متفاوت برای آن وجود دارد. تاثیر این دو روش در پسران بیشتر از دختران است- بویژه پسرانی در سن ۱۰ سالگی. برخی از رایج‌ترین علائم این بیماری عبارتند از کوتاه شدن عضلات، فرسایش ماهیچه‌های شانه و قفل شدن آرنج. برخی اوقات در صورت بروز علائم بیماری در اواخر دهه دوم از زندگی، بیماران مبتلا به این بیماری از نارسایی قلبی یا ریوی رنج خواهند کشید.
چه افرادی در معرض خطر ابتلا به دیستروفی عضلانی قرار دارند؟
با توجه به تمامی آنچه که در بالا گفته شد، می‌توانیم به نتایجی کلی برسیم. این بیماری کابوسی وحشتناک است که می‌تواند هر فردی را هدف قرار دهد- از نوزادی کوچک که تازه پا به این دنیا گذاشته گرفته تا فرد میانسال یا حتی سالخورده‌ای که نیمی از عمرش را پشت سر گذاشته است. هیچ کس نمی‌تواند از خطر ابتلا به دیستروفی عضلانی در امان باشد. شدت این بیماری و علائم آن در بین افراد گوناگون متفاوت است و پیش‌بینی آن‌ها کاری دشوار است و به همین ترتیب درمان این بیماری را به کاری سخت و دشوار تبدیل می‌کند.
بسیاری از افرادی که به دیستروفی عضلانی مبتلا می‌شوند و به ویژه مردان مجبور هستند تا درد و رنج بسیاری را تحمل کنند و در نهایت در سال‌های اول دهه دوم عمر خود از دنیا می‌روند درحالیکه برخی دیگر می‌توانند همچنان زنده بمانند و با داشتن علائمی خفیف یک زندگی عادی و طبیعی را پشت سر می‌گذارند. هر سال بیش از ۵۰۰۰ نفر از مردم آمریکا به انواع گوناگون دیستروفی عضلانی مبتلا می‌شوند. پیشرفت‌های جدیدی که در علم پزشکی صورت گرفته است ما را قادر ساخته تا علل بروز این بیماری و درمان‌های موثر برای آن را شناسایی کنیم.
علل بروز دیستروفی عضلانی
وقتی فردی مبتلا می‌شود و این بیماری در او شناسایی می‌شود، اولین سوالی که این فرد می‌پرسد در مورد شیوه‌های درمان این بیماری نیست بلکه او علت بروز این بیماری را جویا می‌شود: یعنی از هر ۱۰۰ هزار نفر فقط ۱۵ نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند؟ پس چرا این بیماری به سراغ من آمده است؟ چرا به سراغ بقیه نرفته است؟ برخلاف سایر بیماری‌ها که به شیوه‌های متعددی می توان علت بروز آن‌ها را توضیح داد، پاسخ این سوال برای بیماری دیستروفی عضلانی چیزی نیست مگر ژن‌ها. همانطور که پیش از این هم گفته شد، دیستروفی عضلانی زمانی رخ می‌دهد که نقصی در ژن‌های دیستروفی وجود داشته باشد- ژن‌هایی که مسئولیت ساختار و عملکرد سالم ماهیچه‌ها را بر عهده دارند.
بخوانید: ۱۵ درمان خانگی عفونت گلو : پیشگیری و درمان سنتی عفونت گلو
پروتئین‌های دیستروفی به شکل چسب مایع عمل می‌کنند، ماهیچه‌ها را به یکدیگر وصل می‌کنند و به آن‌ها کمک می‌کنند تا بهترین عملکرد خودشان را نشان بدهند. وقتی بدن ما قادر به تولید مقادیر کافی از ژن‌های دیستروفی نباشد، ماهیچه‌ها نمی‌توانند به درستی کار کنند و به این ترتیب خسارتی باورنکردنی به سلامت ما وارد می‌شود. پس چرا بعضی از مردم مبتلا به کمبود ژن هستند درحالیکه سایرین چنین کمبودی ندارند؟ علت این مساله چیزی نیست مگر عامل وراثت.
ژن
ژن‌های شما ترکیبی از ژن‌های پدر و مادرتان است. در صورتیکه یکی از این دو نفر دارای کمبود یا نقص ژنی باشد، احتمال اینکه شما هم چنین نقصی را در بدن خود داشته باشید بیشتر می‌شود. مشکل از آنجایی شروع می‌شود که آن ژن‌های شکسته شده قادر نباشند اطلاعات لازم در مورد پروتئین مورد نیاز بدن شما را انتقال دهند. خبر بد اینکه ژن‌های شکسته شده می‌توانند در خانواده منتقل شوند. درصورتیکه والدین شما درون خودشان ژن‌های شکسته شده‌ای داشته باشند، جلوگیری از ابتلا به دیستروفی عضلانی کاری سخت و دشوار است.
برخی اوقات، وقتی جنین در رحم مادر است امکان تعیین و شناسایی این کمبود وجود دارد اما در بسیاری از موارد این نقص پنهان است و تنها در سال‌های میانی عمرتان بروز پیدا می‌کند. به همین دلیل است که برخی از انواع دیستروفی عضلانی در میان نوزادان و کودکان رایج هستند و برخی دیگر از آن‌ها فقط در بین افراد بزرگسال دیده می‌شوند.
گفته می‌شود که علت دیگری هم برای بروز دیستروفی عضلانی وجود دارد و آن هم عبارت است از جهش‌های ژنتیکی خودبخود و تصادفی. درحقیقت، از هر سه نفری که به بیماری دیستروفی عضلانی مبتلا می‌شوند یک نفر از آن‌ها در طول بارداری به این بیماری مبتلا شده است. ژن‌های آن فرد به دلیل نامعلومی جهش می‌یابند و حتی زمانی که هیچ سابقه‌ای از دیستروفی عضلانی در خانواده فرد بیمار مشاهده نمی‌شود، عملکرد سلول‌های وی تغییر می‌کند. نظریه‌های بسیاری نشان داده‌اند که سموم یا نیروی هسته‌ای می‌تواند تاثیری منفی بر ژن‌ها وارد کند.
نشانه‌ها و علائم دیستروفی عضلانی
بدون شک دیستروفی عضلانی بیماری خطرناکی به شمار می‌رود. ممکن است این بیماری بدون هیچ آمادگی قبلی در هر دوره‌ای از زندگی به سراغتان بیاید. ممکن است روزی از خواب بیدار شوید، درد کوچکی را در بازوهای خود احساس کنید ولی آن را نادیده بگیرید و از آن بگذرید. شاید با خودتان فکر کنید که طولی نمی‌کشد که این درد از بین می‌رود. اما نمی‌دانید که همین درد نشانه‌ای از بیماری بی‌رحم و دردناکی است که تا به امروز در بدن شما به خواب رفته بوده و حالا بیدار شده است.
به زودی متوجه می‌شوید که قادر نیستید یکی از انگشتان خود را حرکت بدهید. در این لحظه دیگر برای درمان دیستروفی عضلانی بسیار دیر شده است. بنابراین، چند دقیقه‌ای را در کنار ما باشید تا با هم نگاهی به علائم این بیماری بیندازیم. شاید یکی از همین علائم به شما کمک کند تا زندگی خود را از خطر این بیماری نجات بدهید. نشانه های بدنی که مورد حمله دیستروفی عضلانی قرار گرفته است به دو مرحله تقسیم می‌شود.
مراحل
– مرحله اول درست زمانی است که بیماری ظاهر می‌شود. شما خشکی دردناکی را در ماهیچه‌ها و عضلات خود احساس می‌کنید. دویدن، پریدن یا حتی انجام کارهای ساده‌ای مثل بلند شدن و نشستن برای شما مشکل می‌شود. بعضی از بیمارانی که دانش‌آموز هستند در هنگام ابتلا به دیستروفی عضلانی با مشکلاتی در یادگیری روبرو می‌شوند درحالیکه افرادی که با ژن‌های شکسته به دنیا می‌آیند قادر نیستند توانایی تکلم خود را مثل افراد عادی پرورش دهند.
– مرحله دوم زمانی رخ می‌دهد که شما احساس می‌کنید علائم موجود وخیم‌تر از قبل می‌شوند. در این مرحله شما قادر نیستید روی پاهای خودتان بایستید و مجبور هستید از صندلی چرخدار استفاده کنید. ماهیچه‌ها و عضلات کوتاه می‌شوند و حرکت کردن را سخت و محدود می‌کنند. علاوه بر این، وقتی ماهیچه‌ها از قدرت کافی برخوردار نباشند، قادر نیستند ستون فقرات را در حالت صاف و مستقیم نگه دارند. برخی اوقات، اوضاع وخیم‌تر می‌شود و بیمار قادر نیست به تنهایی نفس بکشد.
به این ترتیب برای زنده ماندن او باید از دستگاه تنفس کمکی استفاده شود. زمان استفاده از تهویه و هواکش با گذشت زمان طولانی‌تر می‌شود. در ابتدا بیمار نیاز دارد که در هنگام شب از آن به عنوان یکی از درمان‌های دیستروفی عضلانی استفاده کند اما در نهایت، بیمار قادر نیست بدون این دستگاه به حیات خود ادامه دهد.
مختل کردن قلب
یکی دیگر از علائم ابتلا به دیستروفی عضلانی در قلب پدیدار می‌شود. همه ما خوب می‌دانیم که دیستروفی عضلانی کارآیی و عملکرد ماهیچه‌ها و حتی ماهیچه‌های قلب را مختل می‌کند. و همچنین خوب می‌دانیم که درصورتیکه قلب قادر نباشد به درستی کار کند چه اتفاقی رخ خواهد داد. قلب ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود، انتقال خون غیرممکن می‌شود و در نهایت زندگی ما به پایان می‌رسد. به همین دلیل است که دیستروفی عضلانی منجر به مرگ بسیاری از بیماران مبتلا می‌شود. در طول دوران بیماری، بدن فرد بیمار در نتیجه مشکلاتی که در بلعیدن به وجود می‌آید ضعیف‌تر و ناتوان‌تر می‌شود. این مشکلات مانع از دریافت پروتئین‌ها و مواد مغذی مورد نیاز بدن می‌شود و منجر به پیشروی پنومونی آسپیراسیون (نوعی پنومونی است که در صورتی اتفاق می افتد که فرد به جای بلع چیزی آن را استنشاق کند) می‌شود.
شناسایی و تشخیص تمامی علائم این بیماری کاری آسان و راحت است. هرچه درمان دیستروفی عضلانی را زودتر شروع کنید، شانس شما برای زنده ماندن و بهبودی بیشتر می‌شود. بنابراین، هر تغییری که در بدن و وضعیت سلامت خود مشاهده می‌کنید را نادیده نگیرید و ساده از کنار آن رد نشوید. حتی افرادی که با دیستروفی عضلانی متولد می‌شوند نیز باید در برابر این علائم حساس باشند زیرا این نشانه‌ها به مثابه آیینه‌ای هستند که از اوضاع سلامتی آن‌ها خبر می‌دهند.
روش‌های درمان دیستروفی عضلانی
زمانیکه نتایج معاینات را دریافت می‌کنید و متوجه می‌شوید که مبتلا هستید، ممکن است شوکه، وحشت‌زده یا ناامید شوید. این واکنش‌ها از سمت شما قابل درک است اما باید بدانید که در این وضعیت زمان زیادی برای هدر دادن ندارید. اولین کاری که باید انجام بدهید این است که به دنبال درمان دیستروفی عضلانی بروید. همین حالا هم پزشکان هنوز نمی توانند درمان درستی را برای این بیماری پیشنهاد کنند. با این وجود، روش‌های درمانی متعددی برای این بیماری وجود دارد که می‌توانید با استفاده از آن‌ها موقعیت خود را بهبود بدهید و طول عمر خود را افزایش دهید. بسته به نوع دیستروفی عضلانی که به آن مبتلا شده‌اید، درمان‌های متعددی از سمت پزشک به شما پیشنهاد خواهد شد.
۱. فیزیزوتراپی
فیزیوتراپی شاید رایج‌ترین روشی باشد که برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش درمانی، تمرینات آسان و عمومی به شما آموزش داده می‌شود که باید آن‌ها را روی عضلات خود اجرا کنید. این تمرین‌ها به انعطاف‌پذیری و تقویت عضلات شما کمک می‌کنند. می‌توانید با تمرینات معمولی شروع کنید: یک ست تمرینات کششی و سپس به سراغ حرکات داخلی مورد نیاز بروید. وقتی تاندون‌ها و عضلات کوتاه می‌شوند، اندام‌ها سفت و غیرقابل‌حرکت می‌شوند. به این ترتیب، باید سعی کنید تا با انجام تمرینات ورزشی تحرک و پویایی عضلات خود را برای مدت طولانی‌تری افزایش دهید. اگر نگران هستید که با انجام تمرینات سخت ممکن است به خودتان آسیب برسانید، باید به شما بگوییم که راه‌های دیگری هم هست. می‌توانید شنا یا پیاده‌روی ساده را امتحان کنید و فرآیند پیشرفت بیماری را کندتر از حالت عادی کنید.
دستگاه تنفس کمکی نیز گزینه‌ای ضروری است و بهتر است به آن هم کمی فکر کنید. همانطور که در بخش علائم و نشانه های دیستروفی عضلانی گفته شد، فرد مبتلا به این بیماری اغلب به دلیل محدود شدن عملکرد ماهیچه های تنفسی با مشکلاتی در تنفس روبرو می‌شود. به این ترتیب، استفاده از دستگاه تنفس کمکی یک روش مناسب برای حل این مشکل است. با این روش مطمئن می‌شوید که همه قسمت‌های بدن شما اکسیژن کافی را دریافت می‌کند.
در هنگام خواب شما از وضعیت بدن خود آگاه نیستید و درصورتیکه توانایی تنفس شما با مشکلی روبرو شود، خطراتی را برای شما به همراه خواهد داشت. برخی اوقات، در بسیاری از موارد وخیم، فرد بیمار تنها درصورتی قادر به زنده ماندن است که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده کند که به جای او نفس می‌کشد. با این وجود، در صورت عدم نیاز به استفاده از این دستگاه، روش‌هایی به بیمار آموزش داده می‌شود که با انجام آن‌ها می‌تواند راحت‌تر نفس بکشد.
۲. کاردرمانی
فرد مبتلا به دیستروفی عضلانی علاوه بر فیزیوتراپی می‌تواند از مزایای کاردرمانی نیز بهره‌مند شود. در ابتدا شما یاد می‌گیرید که در شرایط فعلی خود چطور بهترین کاری که می‌توانید را انجام دهید. پزشک به شما آموزش می‌دهد که چه کاری انجام بدهید، چه کاری انجام ندهید یا چه چیزی می‌تواند وضعیت سلامت شما را بهبود ببخشد. فرد مبتلا به دیستروفی عضلانی با کمک درمانگر می‌تواند با تجهیزات کمکی حرکتی مثل عصا، صندلی چرخدار یا واکر آشنا شود. فعالیت‌های روزانه نیز با استفاده از این تجهیزات کمکی قابل انجام خواهند بود. این تجهیزات کمکی به کشش تاندون‌ها و عضلات کمک می‌کنند و در کند شدن روند کوتاه شدن عضلات موثر هستند. می‌توانید از کمربند یا پابند به عنوان وسائل کمکی حرکتی استفاده کنید. این تجهیزات به حرکت کردن شما کمک می‌کنند.
برای افرادی که به دنبال درمان دیستروفی عضلانی هستند- بویژه افرادیکه دچار مشکلات تکلمی هستند- گفتار درمانی بهترین گزینه است. در این روش درمانی به بیمار آموزش داده می‌شود تا با توجه به عضلات ضعیف صورت و گلو روشی مناسب برای تکلم پیدا کند.
۳. علم پزشکی
استفاده از دارو در کاهش شدت علائم موثر است و به همین دلیل در بسیاری از موارد پزشک مصرف دارو را به بیمار تجویز می‌کند. معمولا داروهای مشخصی برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد. از بین این داروها می‌توان به اتپلیرسن (اگزوندیس ۵۱) برای درمان دیستروفی عضلانی دوشن، داروهای ضد تشنج برای کاهش اسپاسم عضلانی، داروهای فشار خون برای کنترل مشکلات قلبی و سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی، استروئیدهایی مثل پردنیزون که به کاهش تخریب سلول‌های عضلانی و رفع مشکلات تنفسی کمک می‌کند (و حتی برخی اوقات ممکن است عوارض خطرناکی به همراه داشته باشد) یا کراتین برای تقویت انرژی وارد شده به عضلات و تقویت قوای بدن اشاره کرد.
با این وجود، به یاد داشته باشید که بهتر است قبل از مصرف دارو برای درمان دیستروفی عضلانی لازم است که حتما با پزشک خود مشورت کنید زیرا پزشک وضعیت شما را به خوبی درک می‌کند و خوب می‌داند که چه داروهایی برای بدن شما لازم است.
در برخی از موارد پیچیده مثل مشکلات قلبی و ناتوانی در بلع نیز نیاز به عمل جراحی ضرورت پیدا می‌کند و عمل جراحی تنها درمان مورد نیاز برای فرد بیمار مبتلا به دیستروفی عضلانی خواهد بود.
بطور طبیعی، دانشمندان و پزشکان قبل از توصیه به مصرف دارو آزمایش‌های پزشکی مربوطه را انجام می‌دهند. به عبارت دیگر، محققان و اطباء پیش از تجویز هر دارویی ایمنی یا عدم ایمنی داروها و عوارض احتمالی آن‌ها را مورد آزمایش و بررسی قرار می‌دهند. این فرآیند اطمینان لازم از مصرف داروهای تجویز شده را در فرد بیمار به وجود می‌آورد و اثرگذاری آن‌ها را تضمین خواهد کرد. به این ترتیب می‌توانید خودتان را قبل از درمان دیستروفی عضلانی آماده کنید.
۴. داروها
داروها آخرین روش درمانی برای درمان دیستروفی عضلانی هستند. در حال حاضر ۲ داروی رایج در درمان این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد: کورتیکواستروئیدها و داروهای قلبی. کورتیکواستروئیدها داروهایی بحث‌برانگیز هستند. اگرچه این گروه از داروها برای تقویت عضلات و کند کردن روند پیشرفت بیماری موثر هستند اما مصرف طولانی مدت آن‌ها موجب ضعیف شدن استخوان‌ها شده و بر وزن بیمار هم تاثیراتی می‌گذارد. در مواردی که بر عملکرد قلبی بیمار تاثیر می‌گذارد و آن را مختل می‌کند می‌توان از داروهای قلبی مثل بتابلاکرها (مسدودکننده گیرنده آدرنرژیک بتا) یا آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) استفاده کرد. این روش درمانی فاقد هرگونه عارضه جانبی است.
راه‌های غلبه
دیستروفی عضلانی یک مهمان ناخوانده است. هیچ کس در این جهان هستی انتظار ندارد که در طول عمر خود با چنین مهمانی روبرو شود. اما به‌هرحال راه فراری از آن هم وجود ندارد. وقتی شما را انتخاب کند و شما را مورد هدف خودش قرار بدهد، چاره‌ای ندارید جز اینکه این حقیقت را بپذیرید و بهترین نبرد و مبارزه‌ای که می‌توانید را دربرابر آن نشان دهید. حتی افرادی که با دیستروفی عضلانی متولد می‌شوند هم چاره‌ای ندارند جز اینکه مشاهده‌گر نیمه روشن آن باشند.
این بیماری می‌تواند عضلات شما را تحت تاثیر قرار داده و توانایی راه رفتن، نفس کشیدن یا حتی خندیدن را از شما بگیرد اما نمی‌تواند ذهن شما را نشانه بگیرد و قادر نیست تاثیری در ذهن شما وارد کند. رعایت رژیم غذایی صحیح، رعایت روش‌های درمانی دیستروفی عضلانی و توصیه‌های پزشک تنها کارهایی است که باید انجام دهید تا بتوانید با این بیماری مبارزه کنید. در حال حاضر، با نوآوری‌های صورت گرفته در حوزه تکنولوژی، طول عمر افراد مبتلا به دیستروفی عضلانی بیشتر از گذشته شده است. دانشمندان همچنان سخت در حال مطالعه و تحقیق هستند تا روش‌های دیگری برای کمک به افراد مبتلا به این بیماری را کشف و شناسایی کنند. به این ترتیب، به شما توصیه می‌کنیم که اگر شما هم گرفتار بیماری دیستروفی عضلانی هستید، خوش‌بین باشید و هرگز دست از تلاش برای رهایی از این بیماری بر ندارید.
