درمان آپاندیسیت چگونه است؟ علائم آپاندیس چیست؟ چه کسانی به آن دچار می‌شوند؟ مراحل مختلف جراجی آپاندیسیت و بی توجهی به بیماری آپاندیس چه عوارضی دارد؟

آپاندیس چیست؟

آپاندیس بافت کوچکی است که در بخش ابتدایی روده بزرگ در پایین تر از شکم سمت راست قرار دارد. بافت لنفاوی در آپاندیس به عملکرد ایمنی بدن کمک می‌کند. نام رسمی آپاندیس وریفرم (vermiform) است که معنی بافت کرم مانند است. آپاندیس به نوعی پناهگاه باکتری‌ها است.

از جمله نشانه‌های آپاندیسیت در بزرگسالان و کودکان می‌توان به مواردی که در ادامه گفته می‌شود اشاره کرد.

درد شکم

از دست دادن اشتها

تهوع و استفراغ

تب و حساسیت شکمی

آپاندیسیت معمولا با معاینات فیزیکی و سابقه بیمار قابل تشخیص است. هرچند با شمارش گلبول‌های سفید خون از طریق آزمایش خون، آزمایش ادرار، عکسبرداری شکم، تنقیه باریوم، سونوگرافی، تومورگرافی کامپیوتری و لاپاراسکوپی از دیگر روش‌های تشخیص آپاندیس است.

بخاطر سایز و موقعیت متفاوت آپاندیس و نزدیکی به دیگر ارگان‌ها ممکن است تشخیص آپاندیسیت کمی مشکل باشد و با دیگر بیماری‌های شکمی، لگنی یا حتی درد زایمان در دوران بارداری اشتباه گرفته شود.

نقس آپاندیس در بدن

آپاندیس یک بافت لوله‌ای شکل بسته و باریک و چند سانتی است که به کور روده (بخش ابتدابب کلون) قرار دارد. نام آناتومیک آپاندیس، ورمیفورم (vermiform) است. لایه داخلی آپاندیس مقدار کمی مخاط تولید می‌کند که از طریق هسته مرکزی و باز آپاندیس به داخل کور روده جریان دارد. دیوار آپاندیس شامل بافت لنفاوی است که بخشی از سیستم ایمنی است تشکیل می‌شود. دیواره آپاندیس همچنین از یک لایه عضله تشکیل می‌شود ولی این لایه بسیار ضعیف است.

هنوز مشخص نیست که آیا آپاندیس نقش مهمی در بدن دارد یا خیر. در کودکان آپاندیس ممکن است یک عملکرد ایمنی داشته باشد. بعد از خارج کردن آپاندیس هیچ مشکلی برای سلامتی در دراز مدت به وجود نمی‌آورد. فقط شاید خطر بیماری کرون کمی افزایش یابد.

 

التهاب آپاندیس

پسوند itis به معنی التهاب است. بنابراین آپاندیسیت به التهاب آپاندیس گفته می‌شود. آپاندیسیت زمانی رخ می‌دهد که مخاط، مدفوع یا ترکیب دو توده در دهانه مجرای آپاندیس قرار گیرند که در این صورت موجب انسداد آن می‌شوند. باکتری‌ها در این فضای بسته تکثیر می‌شوند و لایه آپاندیس را آلوده می‌کنند. اگر التهاب و انسداد شدید باشند، بافت آپاندیس از بین می‌رود و حتی ممکن است موجب سوراخ یا ترکیدگی شود و نیاز به اوژانس پزشکی باشد.

به التهاب آپاندیس، آپاندیسیت گفته می‌شود. شاید این سوال در ذهن ایجاد شود که چه عاملی موجب بروز آپاندیس می‌شود. تصور می‌شود زمانی که دهانه باز آپاندیس که به کور روده متصل است مسدود می‌شود آپاندیس رخ می‌دهد. انسداد ممکن است بخاطر ایجاد مخاط‌های غلیظی باشد و یا اینکه مدفوعی که از کور روده وارد آپاندیس می‌شود باشد. مخاط یا  سنگ مدفوع این دهانه مجرای آپاندیس را می‌توانند مسدود کنند. بعد از اینکه انسداد اتفاق می‌افتد باکتری‌های موجود در آپاندیس هجوم می‌آورند و افزایش می‌یابند.

هجوم باکتری به بدن و آپاندیس

بدن به هجوم این باکتری‌ها با حمله کردن پاسخ می‌دهد این حمله را التهاب می‌نامند. اگر علائم آپاندیسیت قابل تشخیص نباشد و التهاب افزایش پیدا کند، در این موقع آپاندیس می‌تواند پاره شود و باکتری‌ها به بیرون آپاندیس پخش شوند. علت چنین پارگ هنوز نامعلوم است اما ممکن است به تغییراتی که در بافت لنفاوی رخ می دهد مربوط باشد. برای مثال، التهاب که موجب تورم و فشار می‌شود موجب این پارگی می‌شود. بعد از پارگی، عفونت می‌تواند به درون شکم نفوذ کند. هرچند یک منطقه کوچکی اطراف آپاندیس تشکیل شده است.

برخی اوقات، بدن بدون عمل جراحی موفق به مبارزه با آپاندیسیت می‌شود. التهاب، درد و نشانه‌های دیگری ممکن است زمانی که انتی بیوتیک مصرف می‌کنید ظاهر شوند. این مشکل در افراد مسن بیشتر رخ می‌دهد. بیمار ممکن است به پزشک مراجعه کند بعد از یک دوره آپاندیسیت که با یک توده در پایین شکم سمت راست مواجه می‌شوند. این توده ممکن است مشکوک به سرطان باشد.

چه کسانی به آپاندیس دچار می‌شوند؟

هرکسی ممکن است آپاندیس بگیرد اما این مشکل اغلب برای افرادی بین رده سنی ۱۰ تا ۳۰ بیشتر رخ می‌دهد. تقریبا ۷ درصد مردم آمریکا، آپاندیسیت را در طور زندگی خود تجربه می‌کنند. کودکان و افراد مسن بیشتر در معرض خطر عوارض ناشی از آپاندیسیت هستند. در هنگام ایجاد این مشکل تشخیص و درمان سریع  به ویژه در افراد آسیب پذیر ضروری است.

بیشترین عوارض آپاندیسیت

تاخیر در تشخیص و درمان آپاندیسیت خطر عوارض آن را تشدید می‌کند. یکی از مشکلات اصلی آپاندیس، سوراخ یا پارگی است که موجب ایجاد توده چرک در اطراف آپاندیس و همچنین گسترش عفونت به نواحی شکم می‌شود. در چنین مواقعی عمل جراحی باید هرچه سریع‌تر انجام گیرد. تاخیر طولانی مدت بین تشخیص و درمان (عمل جراحی) خطر پارگی را افزایش می‌دهد. برای مثال، خطر پارگی ۳۶ ساعت بعد از نشانه‌های اولیه آپاندیسیت بالای ۱۵ درصد است.

گاهی اوقات، التهاب همراه با آپاندیس باعث اختلال در عملکرد عضله روده می‌شود و از حرکات روده جلوگیری می‌کند. تهوع، استفراغ و ورم شکم زمانی که مایع یا چرک موجب انسداد بخشی از روده می‌شود اتفاق می‌افتد. در این موارد، قرار دادن لوله بینی معده‌ای (ناسوگاستریک) برای تخلیه این چرک و مایع ضروری است.

علائم آپاندیس چیست؟

یکی از اولین و مهم‌ترین علائم آپاندیسیت درد شکمی است که در یک نقطه جمع می‌شود. افراد با آپاندیسیت معمولا این درد را در بخش مرکزی شکم که کمی به پایین سمت راست حرکت می‌کند تجربه می‌کنند. از دست دادن اشتها یکی دیگر از نشانه های اولیه آپاندیسیت است. تهوع و استفراغ ممکن است در ابتدای بیماری یا بعدا بخاطر انسداد روده ها رخ دهند.

علائم اولیه آپاندیسیت که اغلب خفیف هستند ممکن است کاهش اشتها، تهوع و استفراع و احساس خوبی نداشتن باشد و حتی در برخی موارد ممکن است درد شکمی هم نداشته باشید. با این حال گفته می‌شود که اصلی‌ترین و مهم‌ترین نشانه آپاندیسیت درد شکمی است. درد ابتدا ممکن است ضعیف باشد و محدود به یک نقطه از ناحیه شکم نباشد. این درد بسیار شدید است و وقتی از بیمار خواسته می‌شود نقطه درد را نشان دهد معمولا دست خود را به بخش مرکزی شکم می‌برد و با انگشت روی یک نقطه به صورت دایره‌ای انگشت را تکان می‌دهد. در این زمان درد ممکن است در پایین شکم سمت راست جمع شود و بیمار ممکن است در نقطه درد را به خوبی شناسایی کند.

نشانه دوم آپاندیسیت

اگر این نشانه را نداشته باشید امکان دارد که نشانه دوم آپاندیسیت  یعنی کاهش اشتها به سراغتان بیاید که بعد به تهوع و استفراغ منجر شود. تهوع و استفراغ معمولا بعد از انسداد روده  از گسترش توده التهابی و آبسه رخ می‌دهند. همانطور که التهاب آپاندیس افزایش می‌یابد ممکن است به دیواره بیرون و قسمت شکم که یک غشا نازک به نام روده بند گسترش یابد. زمانی که پریتونوم ملتهب می‌شود، درد تغییر می‌کند و ممکن است در یک نقطه کوچک جمع شود. معمولا این ناحیه بین ناحیه استخوان لگن سمت راست و پایین شکم است. اگر آپاندیس پاره و عفونت پخش شود، درد دوباهر منتشر می‌شود زیرا تمام لایه شکم عفونی شده است.

تشخیص آپاندیسیت

پزشکان آپاندیسیت را بر اساس علائم بیمار و یافته‌های معاینات فیزیکی تشخیص می‌دهند. شخصی که اپاندیسیت دارد معمولا درد متوسط تا شدیدی را زمانی که پزشک قسمت پایین‌تر از شکم سمت راست را فشار می‌دهد تجربه می‌کند. یک نشانه بالقوه پریتونیت، حساسیت غیرطببیعی نسبت به فشار است. در واقع هنگامی که پزشک دستش را از ناحیه حساس شکم برمی‌دارد درد بیشتری را حس می‌کنید.

تشخیص آپاندیسیت با معاینات فیزیکی و سابقه بیمار صورت می‌گیرد. بیماران معمولا درجه تب بالایی دارند و یک درد متوسط تا شدید در سمت راست پایین شکم خود وقتی دکتر آن نقطه را فشار می‌دهد احساس می‌کنند. اگر عفونت به پریتونیوم رسیده باشد، اغلب حساسیت برگشتی خواهند داشت. حساسیت برگشتی درد بسیار شدید و بدتری است و وقتی دکتر سریع دست خود را از نقطه مورد نظر برمی‌دارد بیمار آن را احساس می‌کند. این درد بخاطر برگشت پریتونیوم بعد از اینکه با انگشت فشار به شکم وارد می‌شود است.

تشخیص آپاندیسیت با تست سی بی سی

با یک آزمایش خون ساده و گرفتن تست سی بی سی(CBC) پزشک می‌تواند تعداد گلبول‌های سفید خون را بشمارد و میزان التهاب را ارزیابی کند. در آپاندیسیت ابتدایی، قبل از اینکه عفونت تست شود می‌تواند جواب نرمال باشد. متاسفانه آپاندیسیت تنها شرایطی نیست که موجب افزایش گلبول‌های سفید خون می‌شود. تقریبا هر گونه التهاب و عفونتی در بدن این میزان گلبول سفید خود را افزایش می‌دهد. از همین رو انجام تست سی بی سی به تنهایی نمی‌تواند آپاندیست را تشخیص دهد.

آزمایش میکروسکوپی ادرار

آزمایش میکروسکوپی ادرار یکی از دیگر از روش‌های تشخیص‌های آپاندیسیت است. ادرار می‌تواند می‌تواند میزان گلبول های قرمز و سفید باکتری ها را نشان دهد. زمانی که التهابی در بدن وجود دارد یا دچار سنگ کلیه هستید و بیماری مثانه باشید معمولا غیر طبیعی است.در شرایط آپاندیسیت هم ممکن است ادرار غیرطبیعی باشد زیرا آپاندیس نزدیک مثانه است. اگر التهاب آپاندیسیت به اندازه کافی شدید باشد می‌تواند به حفره رحم و مثانه نفوذ کند. اگر آزمایش ادرار جوابی طبیعی نشان داد معلوم می‌شد که آپاندیسیت حادتر از یک مشکل دستگاه ادراری است.

پاره شدن آپاندیس

در موارد خاص، بیمار ممکن است پزشک را سریع نبینند و آپاندیس پاره شود. در چنین موقعیتی، یک آبسه تشکیل می‌شود و دهانه آپاندیس بسته شود. اگر آبسه کوچک باشد می‌تواند با آنتی بیوتیک درمان شود. اما در صورتی که آبسه بزرگ باشد باید پزشک آن را تخلیه کند. معمولا با سونوگرافی و سی تی اسکن می‌تواند موقعیت درست آبسه را تشخیص داد. تخلیه آبسه باعث می‌ شود جرم و مایع درون آبسه بیرون کشیده شود و آپاندیس بعد از برطرف شدن آبسه چندین هفته یا چند ماه بعد برداشته شود. به این وضعیت وقف آپاندکتومی گفته میشود و برای جلوگیری از حمله دوم آپانیسیت انجام می‌شود.

زمانی تشخیص آپاندیسیت تایید شد. عمل جراحی برای خارج کردن آپاندیس انجام می‌گیرد. مصرف آنتی بیوتیک معمولا قبل از عمل و به  محض اینکه بیمار مشکوک به آپاندیسیت بود شروع می‌شود. اخیرا محققان به این نتیجه رسیده‌اند که در هنگام داشتن آپاندیسیت با علائم خفیف التهاب مصرف آنتی بیوتیک به تنهایی کفایت می کند.

بخوانید: آپاندکتومی : درمان آپاندیس و نحوه تشخیص

بیرون آوردن آپاندیس

گروهی کوچکی از بیماران هستند که التهاب و عفونت آپاندیسیت آنها باقی می ماند و در یک نقطه کوچک جمع می‌شود. بدن با داشتن التهاب و عفونت می‌تواند با آنها مبارزه کند. این بیماران خیلی مریض نیستند و در طول چندین روز تحت مراقبت درمان می‌شوند. این نوع اپادیسیت به آپاندیسیت محدود مربوط می شود و با مصرف آنتی بیوتیک به تنهایی درمان می‌شود. آپاندیس ممکن نیست بعدا خارج شود. این مسئله موجب بحث‌هایی در میان محققان و پزشکان است که آیا خارج نکردن آپاندیس می‌تواند دوباره بیماری را برگرداند.

در طول جراحی آپاندکتومی، جراحان به اندازه ۵ تا ۷ سانتی متر برش روی پوست شکم و ناحیه سطح آپاندیس انجام می‌دهند. جراح در داخل شکم به جستجوی آپاندیس می‌گردد که معمولا پایین تر از شکم سمت راست قراردارد. بعد از بررسی های انجام شده اطراف آپاندیس زمانی که تشخیص داده شده که مشکلی وجود ندارد، آپاندیس را خارج می‌کند. این کار با آزاد کردن آپاندیس از اتصال روده بند به کلون و با بریدن آپاندیس از کلون، و دوختن سوراخ کلون انجام می‌شود. اگر آبسه ای وجود داشته باشد چرک و مایع آن تخلیه میشود و بعد برش شکمی بسته می‌شود.

خارج کردن آپاندیس با لاپاراسکوپ

از جمله روش‌های نوپا برای خارج کردن آپاندیس استفاده لاپاراسکوپ است. لاپارسکوپ یک تلسکوپ نازکی است که به آن یک دوربین فیلمبرداری وصل است. این دوربین به جراحان اجازه می‌دهد که داخل شکم را از طریق ایجاد یک سوراخ کوچک داخل شکم را بررسی کنند. اگر آپاندیسیت پیدا شود، جراحان آپاندیس را می‌توانند با ابزارهای مخصوصی خارج کنند. مزایای استفاده از این روش، درد کم بعد از عمل و بهبودی سریع می‌تواند گفت. لاپاروسکوپی همچنین به جراحان این امکان را می‌دهد که داخل شکم را برای تشخیص بهتر مشاهده کنند. این روش همچنین برای خانم‌ها برای درمان پارگی کیست تخمدان نیز کاربرد دارد.

اگر آپاندیس در حین عمل جراحی پاره نشود، بیمار معمولا بعد از یک تا دو روز به خانه فرستاده می‌شود. بیمارانی که آپاندیس انها سوراخ شده است معمولا بیمارتر از بیمارانی هستند که آپاندیس آنها سوراخ نشده است و مدتی که در بیمارستان می‌مانند بیشتر است. اگر پریتونیت اتفاق بیوفتد در بیمارستان به بیمار آنتی بیوتیک داده می‌شود تا با عفونت مبارزه و آبسه را برطرف کند.

خارج کردن آپاندیس سالم

گاهی اوقات، جراح یم آپاندیس با ظاهر طبیعی پیدا می‌کند و علت دیگری برای مشکل بیمار نمی‌یابد. در این موقعیت، جراح معمولا آپاندیس را خارج می‌کند و استدلالی که پزشک دارد این است که خارج کردن یک آپاندیس با ظاهر طبیعی و سالم بهتر از از دست دادن آن است. در مواردی که اگر بعد بیمار آپاندیسش خارج شده باشد و مجددا درد سراغش بیاید پزشک می‌داند که علت آن اپاندیسیت نیست.

زمان بهبودی یک جراحی آپاندکتومی بستگی به شدت التهاب دارد. اگر التهاب خفیف باشد، بیمار بعد از چند روز تا یک هفته بهبود می‌یابد. اگر التهاب زیاد باشد مانند زمان آبسه یا سوراخ شدن بهبودی کامل تا چند هفته به طور می‌انجامد. گاهی هم بهبودی در عمل باز سریع‌تر صورت می گیرد.

باقی ماندن بخشی از آپاندیس

زمانی که آپاندیس با عمل جراحی خارج می‌شود، یک بخش کوچکی از آن ممکن است باقی بماند. این تکه آپاندیس امکان دارند ملتهب شود و مستعد ابتلا به همه عوارض اپاندیس باشد. از همین رو افرادی که آپاندیس خود را خارج کرده‌اند ممکن است یک دوره آپاندیسیت دیگری را تجربه کنند. آپاندیسیت ریشه‌ای همانند آپاندیسیست دوره اول درمان می‌شود. خیلی مهم است که این نوع آپاندیسیت زود تشخیص و درمان شروع شود در غیر این صورت موجب پاره شدن ریشه متورم شده می‌شود.

عکسبرداری از شکم

با عکسبرداری از طریق اشعه ایکس از شکم می‌شود می‌توان آنچه که موجب بسته شدن دهانه مجرای آپاندیس شده است را تشخیص داد. ممکن است این انسداد در اثر سخت شدن مدفوع باشد که موجب آپاندیسیت شده است. این مورد در کودکان بیشتر دیده می‌شود. با این وجود، تجمع و سفتی مدفوع در روده بدون آپاندیسیت هم رخ دهد.

سونوگرافی

سونگرافی یک روش بدون درد است که از امواج صوتی برای شناسایی ارگان‌های بدن استفاده می‌شود. سونوگرافی قادر است  هم یک آپاندیس بزرگ و متورم شده  و هم یک آبسه را شناسایی کند. در طول آپاندیسیت، آپاندیس بزرگ و متورم شده یا آبسه می‌تواند در ۵۰ درصد بیماران دیده شود. اگر در سونوگرافی اثری از آپاندیس دیده نشود به معنای رد کردن آن نیست. سونوگرافی برای خانم‌ها یک روش مفید است زیرا می‌تواند شرایطی مثل لوله رحم و ادرار که دردی مشابه آپاندیس داشته باشند را تشخیص دهد.

تنقیه باریوم

تنقیه باریوم یک تست اشعه ایکس است که در آن مایع باریوم از طریق مقعد وارد کلون می‌شود تا آن را پر کند. این آزمایش می‌تواند اثر روی کلون که در ناحیه آپاندیس است نشان دهد. 

سی تی اسکن

در بیمارانی که باردار نیستند، سی تی اسکن کردن از ناحیه آپاندیس می‌تواند برای تشخیص آپاندیسیت و آبسه نیز مفید باشد. همچنین می‌تواند دیگر بیماری‌های داخل شکم و لگن را شناسایی کند.

لاپاروسکوپی

لاپاروسکوپی یک روش جراحی است که لوله کوچکی است که سر آن دوربینی دارد و از طریق ایجاد یک سوراخ کوچک روی شکم وارد شکم می‌شود. لاروسکوپی اجازه مشاهده مستقیم آپاندیس و همچنین سایر اعضای شکم را می‌دهد. اگر آپاندیسیت پیدا شود، آپاندیس متورم شده می‌تواند با لاپاروسکوپ خارج شود. از معایب این روش نسبت به سی تی اسکن و سونوگرافی این است که به بیهوشی عمومی نیاز است.

در حال حاضر هیچ تستی برای آپاندیسیت وجود ندارد که به طئر قطعی این عفونت را تشخیص دهد. از همین رو اگر بیمار مشکوک به آپاندیسیت باشد بعد از یک دوره مشاهده و آزمایش که قبلا ذکر شد انجام می‌دهد یا عمل جراحی می‌شود.

درمان آپاندیسیت

جراحی برداشتن آپاندیس را آپاندکتومی می‌نامند. زمانی که بیمار مشکوک به آپاندیسیت یا تایید شده باشد قبل و بعد از عمل جراحی آنتی بیوتیک که به مریض داده می‌شود. آپاندکتومی‌ها می‌توانند به وسیله لاپاروسکوپی انجام شوند. لاپاروسکوپی ابزارهای جراحی خاصی هستند که چند برش در ناحیه شکم ایجاد می‌کنند. در ادامه با شیوه انجام آپاندکتومی گام به گام آشنا می‌شوید.

درمان آپاندیسیت معمولا آنتی بیوتیک و آپاندکتومی (جراحی برای خارج کردن آپاندیس) است. از مشکلات آپاندکتومی می‌توانند به ایجا عفونت و آبسه اشاره کرد. بیماری‌های دیگری که شبیه آپاندیست ممکن است باشند می‌توان بیماری سلیاک، بیماری دیورتیکول مکل، بیماری التهاب لگنی و بیماری التهاب بالای شکم سمت راست( بیماری کیسه صفرا، کبد یا زخم اثنی عشری) بیماری دیورتیکولیت سمت راست، بارداری، بیماری کلیوی و بیماری کرون و دراز روده نام برد.

 

آپاندکتومی

برای برداشتن آپاندیس، جراح آن را از روده بند یا حاویه که بافتی برای انتقال خون به این منطقه است جدا می‌کند. جریان الکتریکی به وسیله وسیله‌ای به نام انبرک دو قطبی فرستاده می‌شود تا رگ‌های خونی را ببندد و از خونریزی جلوگیری کند.

گام سوم

در این مرحله، جراح از قیچی برای بریدن آپاندیس استفاده می‌کند تا از روده بند یا حاویه جدا شود. او ابتدا الکتروکوتر را انجام می‌دهد بعد به طور کامل آپاندیس را از بافت‌های اطراف جدا می‌کند.

گام چهارم

در این مرحله، جراح مرکز آپاندیس را با یک گیره فشار می‌دهد و سپس گیره را کمی به انتهای آپاندیس حرکت می‌دهد. سپس با موقعیت یابی درز را گره می‌دهد تا مرکز آپاندیس بسته شود.

گام پنجم

جراح با استفاده از چاقو بخیه را محکم و حفظ می‌کند. این بخیه سفت می‌شود و قادر نیست خودش شل شود.

گام ششم

جراح برای بریدن بخیه بالای گره از قیچی استفاده می‌کند.

گام هفتم

جراح، آپاندیس را با همان قیچی می‌برد و گیره را برای جلوگیری از آلودگی پایین می‌آورد.

گام هشتم

جراح و تیم جراحی بازرسی نهایی را از ناحیه انجام می‌دهند تا اطمینان حاصل کنند خون ریزی وجود ندارد.

عوارض آپاندکتومی چیست؟

یکی از رایج‌ترین عوارض آپاندکتومی عفونت رحم است. چنین عفونت‌هایی معمولا از خفیف تا شدید همراه با قرمزی و حساسیت هستند. نیاز به آنتی بیوتیک یا عمل جراحی دارد. التهاب و عفونت آپاندیسیت بسیار شدید است و جراح در انتهای جراحی برش را نمی‌بنند به این خاطر که نگران آلودگی است. در عوض بستن پوست را چند روز به تعویق می‌اندازد تا اجازه دهد عفونت با آنتی بیوتیک از بین برود. این عفونت‌ها در درمان لاپاروسکوپی کمتر دیده می شود. یکی دیگر از عوارض آپانداکتومی، آبسه است. تجمع چرک در یک ناحیه آپاندیس یا لگن. هرجند آبسه‌ها می‌توانند تخلیه شوند. روش‌های غیرجراحی وجود دارد که مورد بحث قرار گرفته است.

عوارض طولانی مدت آپاندکتومی چیست؟

معلوم نیست که آیا آپاندیس نقش مهمی را در بدن ایفا می  کند یا خیر. هیچ مشکل طولانی مدت و اصلی بعد از خارج کردن آپاندیس بیمار را تهدید نمی‌کند. فقط ممکن است خطر برخی بیماری‌ها مانند بیماری کرون افزایش یابد.

اطلاعات جدید در مورد آپاندیسیت؟

اخیرا، مطالعاتی صورت گرفته که بیان می‌کند که برخی علائم آپاندیسیت ممکن است بخاطر افزایش حساسیت روده و آپاندیس از التهاب قبلی باشد. به این صورت که نشانه‌های عود کننده بخاطر برگشت التهاب نیستند بلکه، التهاب قبلی رشته‌های عصبی روده و اپاندیس یا سیستم عصبی مرکزی را ایجاد کرده که آنها را دارای عصب کند که نسبت به محرک طبیعی حساس تر شوند.این یک فرضیه دشوار است و غیرممکن است تایید شود.

بیماری‌های مشابه آپاندیس

دیورتیکولیت

این بیماری، بیرون زدگی کوچکی در روده کوچک است که معمولا در پایین شکم سمت راست نزدیک آپاندیس قرار دارد. دیورتیکولیت ممکن است باعث التهاب و حتی پارگی شود وباعمل جراحی خارج شود.

بیماری التهابی لگن

لوله رحم سمت راست و تخمدان نزدیک آپاندیس قرار دارند. فعالیت‌های جنسی در زنان ممکن است موجب بیماری های عفونی شوند. درمان آنتی بیوتیکی، درمان کافی برای این مشکل است و نیاز به عمل جراحی نیست.

بیماری‌های التهابی و شکمی

مایعات از بالای شکم ممکن است به پایین شکم کشیده شوند و موجب التهاب و آپاندیسیت شوند. چنین مایعاتی ممکن است از بیماری‌هایی چون کیسه صفرا و کبدی و آبسه باشند.

دیورتیکولیت سمت راست

هرچند اغلب دیورتیکول‌ها در سمت چپ کلون قرار دارند. آنها گاهی در سمت راست مشاهده می‌شوند. اگر یک دیورتیکول سمت راست پاره شود، می‌تواند موجب التهاب شود و نشانه هایی مانند آپاندیسیت داشته باشد.

بیماری‌های کلیوی

کلیه سمت راست نزدیک آپاندیس قرار دارد و ممکن است موجب التهاب شود و علائمی مانند اپاندیسیت داشته باشد.

حاملگی خارج از رحم

معمولا تفاوت بین بارداری طبیعی و خارج از رحم تشخیص آن آسان است. اگر جنین در خارج از رحم باشد علائمی مانند آپاندیسیت ممکن است مادر تجربه کند.

 

چرا تشخیص آپاندیسیت مشکل است؟

می‌تواند تشخیص آپاندیسیت کمی دشوار باشد. موقعیت آپاندیس در شکم متفاوت است. اکثر مواقع، آپاندیس در سمت راست پایین تر از شکم قرار دارد. اما آپاندیس همانند سایر بخش‌های روده یک حاویه دارد. این روده بند یک غشار ورقه‌ای است که به آپاندیس برای دیگر ساختارها چسبیده است. اگر روده بند، بزرگ باشد آپاندیس به اطراف حرکت می‌کند. به علاوه، آپاندیس ممکن است درازتر از حد طبیعی باشد. ترکیب روده بند بزرگ و آپاندیس دراز به آپاندیس اجازه می‌دهد می‌تواند به داخل لگن وارد شود. همچنین اجازه می‌دهد آپاندیس پشت کلون جا به جا شود. در هر صورت، التهاب آپاندیس ممکن است مانند التهاب دیگر ارگان ظاهر شود. به عنوان مثال ارگارن‌های لگن خانم‌ها.

تشخیص آپاندیسیت می‌تواند مشکل باشد زیرا دیگر مشکلات التهابی امکان دارد شبیه آپاندیسیت باشند. برای مثال،  بیماری دیورتیکولیت سمت راست. بنابراین، بیمارانی که مشکوک به آپاندیسیت هستند یک دوره کامل نزد پزشک بیایند تا از برطرف شدن ان اطمینان حاصل کنند.

عوارض اپاندیسیت چیست؟ می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد؟

از جمله شایع‌ترین عوارض آپاندیسیت، سوراخ شدن است. سوراخ شدن آپاندیس می‌تواند منجر به آبسه چرکی شود یا موجب منتشر شدن پریتونیت شود. دلیل اصلی آن هم می‌تواند تشخیص و درمان دیرهنگام باشد. خطر سوراخ شدن ۳۶ ساعت بعد از اولین نشانه‌ها حداقل ۱۵ درصد است. زمانی که آپاندیسیت تشخیص داده می‌شود بلافاصله باید عمل جراحی صورت گیرد.

مسدود شدن روده

یکی دیگر از مشکلات آپاندیسیت مسدود شدن روده است. انسداد زمانی رخ می‌دهد که التهاب اطراف آپاندیس به روده فشار وارد کند و این خود از عبور محتویات روده جلوگیری می‌کند. اگر روده پس از انسداد شروع به پر شدن با گاز و مایع کند، شکم متورم می‌شود و تهوع و استفراغ بیشتر می‌شود. ممکن است ضروری باشد محتویات را از روده با یک لوله که از بینی و مری عبور می‌کند و وارد معده می‌شود تخلیه کنند.

سپسیس

عارضه دیگر اپاندیسیت، سپسیس یا گند خونی باشد که در این شرایط باکتری‌های آلوده وارد خون می‌شوند واز آنجا به دیگر نقاط بدن می‌رسند. این موقعیت بسیار جدی است و حتی ممکن است کشنده باشد. اما خوشبختانه به ندرت اتفاق می‌افتد.

چه پزشکی می تواند آپاندیسیت را درمان کند؟

شخصی که دچار آپاندیسیت می‌شود ممکن است ابتدا اعضای خانواده‌اش، بعد متخصص داخلی و بعد متخصص اطفال او را ببینند. با این حال، معمولا وقتی شخصی که توسط یک جراح عمومی یا نوع دیگر معاینه می‌شود و هنگامی که به آپاندیسیت مشکوک باشد، جراح عمومی برای چنین شرایطی برای نیاز به عمل بهتر است.

جراحان زمانی که بیمار را معاینه می‌کنند علاوه بر شرایط آپاندیسیت باید دیگر شرایطی و علائمی که ممکن است مشابه آپاندیسیت باشند را در نظر بگیرد. از جمله این بیماری‌هایی که شرایطشان امکان دارد مانند آپاندیسیت باشند می‌تواند به موارد زیر اشاره کرد:

 

 

منبع و +