آرتروز گردن (که به آن آرتریت گردن، و اسپوندیلوز گردن نیز می‌گویند) عبارت است از تباه شدن مفاصل، مهره‌ها، و دیسک‌ها در قسمت گردنی ستون فقرات که می‌تواند به درد، تورم، و حتی عملکرد ناقص منجر شود. این شرایط عموما افراد بالای ۴۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با بالا رفتن سن تشدید می‌شود. به استناد کلینیک مایو، بیش از ۸۵ درصد از افراد بالای ۶۰ سال تحت تأثیر اسپوندیلوز گردن قرار دارند. مردان در سنین پایین‌تری نسبت به زنان به آرتریت گردن دچار مي‌شوند.
نشانه‌های آرتروز گردن متغیر هستند، ممکن است هیچ نشانه و علامتی برای ابتلا به آرتروز گردن وجود نداشته باشد یا این‌که درد و سفتی زیادی در گردن ایجاد شود، و اگر ستون فقرات تابیده شود ممکن است مشکلات شدیدی مانند از دست دادن هماهنگی رخ دهد. در زمان تشخیص آرتروز گردن، که احتمالا از طریق تلفیق آزمایش‌های فیزیکی و تصویربرداری انجام می‌شود، پزشک می‌تواند با توجه به محل آسیب دیدگی، درصد تباه شدگی (دژنراسیون) و نشانه‌ها، یک طرح درمانی را آماده کند. این امر به این معنی است که می‌توان از دارو، درمان فیزیکی، و/یا جراحی می‌توان استفاده کرد.
دلایل
ستون فقرات از هفت مهره (استخوان) تشکیل شده است که روی هم قرار گرفته‌اند، بالاترین مهره در پایه‌ی جمجمه قرار دارد. بین هر مهره یک دیسک بین مهره‌ای وجود دارد، یک بالشتک غضروفی لغزنده که بین مهره‌ها قرار می‌گیرد و حرکت هموار استخوان را ممکن می‌سازد. این سازه‌ها مفاصل بین مهره‌ای پشتی را شکل می‌دهند که تحرم و انعطاف ستون فقرات را ممکن می‌سازد.
آرتروز زمانی رخ می‌دهد که این غضروف از بین برود یا آسیب ببیند. وقتی بالشتک بین آن‌ها کم شود، مهره‌ها روی هم سابیده می‌شوند. این سایش‌ها می‌تواند موجب جدا شدن قطعات کوچک استخوان و شنارو شدن آن در مایع نخاعی می‌شود، که موجب درد و تورم می‌شود. بعضی اوقات موجب تحریک رشد زوائد استخوانی در لبه‌ی استخوان می‌شوند که به آن زایده استخوانی (بیرون زدگی استخوانی) می‌شود. با نازک‌تر شدن این بالشتک‌ها، مهره‌ها به یکدیگر نزدیک تر می‌شوند، و فضای کمتری برای اعصاب ستون فقرات که خارج از ستون فقرات ادامه پیدا می‌کنند باقی می‌گذارد.
اولین دلیل این تغییرات عبارت است از استهلاک این سازه‌ها در ستون فقرات که به مرور زمان رخ می‌دهد. دیسک‌ها با بالا رفتن سن به خاطر دهیدراته شدن طبیعی بدن، خشک می‌شوند، که موجب مسطح شدن دیسک‌ها می‌شود. عوامل دیگری که می‌توانند در آرتروز گردن نقش داشته باشند عبارتند از صدمه، شغل یا سرگرمی که مستلزم حرکات تکرارشونده زیاد یا بلند کردن اقلام سنگین باشد که بر ستون فقرات استرس وارد کند و بیش از اندازه سنگین باشد. همچنین ممکن است یک مؤلفه ژنتیکی در آن دخیل باشد، حتی، به استناد کلینیک مایو، استعمال دخانیات نیز با افزایش درد گردن مرتبط است.
نشانه‌ها و علائم
افرادی که به اسپوندیلوز ستون فقرات مبتلا هستند هیچ نشانه‌ای ندارند، ولی اکثر افراد نوعی ناراحتی را تجربه می‌کنند، عموما درد مزمن و سفتی. با پیشرفت این شرایط، ممکن است نشانه‌های دیگری نیز بروز کنند، به‌ویژه اگر اعصای نخاع یا ستون فقرات درگیر این مسئله شوند. این نشانه‌ها عبارتند از:
– درد گردن که با فعالیت‌های انجام شده به صورت ایستاده تشدید می‌شود
– درد گردن که به بازو یا شانه کشیده می‌شود
– بی حس شدن، مور مور شدن، و ضعف در بازو، دست‌ها، انگشتان، پاها یا کف پا.
– از دست دادن کنترل مثانه یا روده
– صدا در زمان حرکت گردن
– سردرد
آرتروز گردن همچنین می‌تواند بر خواب و توانایی کار کردن یا انجام فعالیت‌های معمول روزانه تأثیرگذار باشد. آرتروز گردن مي‌تواند به مشکلات محدود کننده و غالبا دائمی منجر شود. یکی از این مشکلات عبارت است از تنگی کانال نخاعی، که در آن زوائد استخوانی که درون مهره شکل می‌گیرند باعث باریک شدن مجرایی می‌شوند که در کنار ستون فقرات شکل می‌دهند. نشانه‌های آن عبارتند از درد ارجاعی یا درد‌های تپنده در بازو یا ما، ناتوانی در راه رفتن با سرعت تند، و مشکل در مهارت‌های حرکتی.
یک شرایط مرتبط، به نام تنگی مجرای فورامینال، زمانی ایجاد می‌شود که فضای اطراف هر مهره باریک شود و در اعصاب نخاعی که از آن‌ها عبور می‌کنند فشار وارد کنند و موجب ایجاد درد شوند.
تشخیص
به منظور تشخیص آرتروز گردن، پزشک با دریافت سابقه پزشکی بیمار آغاز می‌کند. او درباره‌ی علائم شما پرسش‌هایی می‌پرسد، مانند این‌که این نشانه‌ها از چه زمانی آغاز شده‌اند، چه چیزی باعث تشدید یا بهبود درد می‌شود، و غیره.
سپس، پزشک یک آزمایش فیزیکی انجام می‌دهد تا دامنه‌ی حرکت گردن را بررسی کند و واکنش‌های‌تان و عملکرد عضلات بازوها و پاهای‌تان را بررسی کند. ممکن است از شما بخواهد قدم بزنید تا شاهد راه رفتن‌تان باشد و بررسی کند آیا نشانه هایی از فشار روی ستون فقرات‌تان دیده می‌شود یا نه.
آزمایش‌های تصویربرداری نیز احتمالا برای دریافت اطلاعات مفصل درباره‌ی مکان دقیق و میزان آسیب به ستون فقرات‌تان لازم است. این تصویربرداری‌ها شامل اشعه ایکس از گردن‌تان (که زوائد استخوانی را نشان می‌دهد)؛ سی تی اسکن برای یک تصویر واضح‌تر و تفصیلی‌تر از آسیب استخوان؛ ام آر آی برای بررسی دقیق نواحی که اعصاب در آن‌ها درگیر هستند؛ و میلوگرافی، که در آن در کانال نخاع رنگ تزریق می‌شود تا تصویربرداری اشعه ایکس یا سی تی اسکن را بهبود ببخشد.
درمان
هدف اولیه‌ی درمان آرتروز گردن این است که درد را کاهش دهد، از فشار روی عصب جلوگیری کند، و عملکرد آن را باز گرداند، ولی هیچ روش همه کاره‌ای وجود ندارد. اگر آرتروز گردن در شما تشخیص داده شده است، برنامه درمانی‌تان از مؤلفه‌هایی تشکیل می‌شود که مشخصا نشانه‌های شما و فاکتورهای فردی‌تان را هدف قرار دهد.
با دانستن این موارد، گزینه‌های درمان عبارتند از:
– استراحت و بی حرکت نگه داشتن گردن با گردنبندهای طبی
– داروهایی مانند داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIF=D) و تزریق کورتون و غیره.
– طب فیزیکی، از جمله کشش ستون فقرات، درمان سرد یا گرم، و تمرینات کششی و قدرتی برای گردن و شانه‌ها
– ماساژ درمانی
– جراحی: فرآیندهای ممکن عبارتند از برداشتن استخوان، زوائد استخوان، یا بافت دیسک که ممکن است روی نخاع فشار وارد کند. روش‌های دیگری نیز وجود دارند که بسته به شرایط شما و تشخیص پزشک‌تان قابل اجرا خواهند بود.
منبع: verywellhealth
