فشار خون بالا چیست و چگونه می توان درمان فشار خون بالا را انجام داد؟ انواع درمان های مختلف برای کاهش فشار و راه های جلوگیری از فشار خون بالا.

فشار خون بالا (پرفشاری خون) چیست؟

فشار خون بالا یا پرفشاری خون به معنای فشار (تنش) بالا در شریان هاست. شریان ها رگ هایی هستند که خون را از قلب به همه بافت ها و ارگان های بدن میبرند. فشار خون بالا به معنای تنش هیجانی بیشتر نیست، البته تنش هیجانی و استرس میتواند فشار خون را موقتا بالا ببرد.

فشار خون نرمال زیر ۱۲۰/۸۰ میلی متر جیوه است

فشار خون بین  ۱۲۰-۱۲۹/۸۰ فشار خون افزایش یافته نامیده میشود.

فشار خون ۱۳۰/۸۰ یا بالاتر، فشار خون بالا در نظر گرفته میشود.

آکادمی کاردیولوژی آمریکا طیف های فشار خون را به این صورت تعریف میکند:

پرفشاری خون مرحله ۱: ۱۳۰-۱۳۹ یا ۸۰-۸۹ میلی متر جیوه

پرفشاری خون مرحله ۲: ۱۴۰  یا ۹۰  میلی متر جیوه یا بالاتر

عدد اولی که فشار خون سیستولی است، نشان دهنده فشاری است که هنگام انقباض قلب و پمپاژ خون، به شریان ها وارد میشود. عدد دوم، فشار دیاستولی، نشان دهنده فشاری است که پس از انقباض قلب و در حالت استراحت به شریان ها وارد میشود. فشار دیاستولی نشان دهنده پایین ترین فشاری است که به شریان ها وارد میشود.

عوارض اولیه فشار خون

افزایش در فشار سیستولی و/یا دیاستولی خون ریسک بیماری های قلبی، کلیوی، تصلب شراین، آسیب چشمی، و سکته (آسیب مغزی) را افزایش میدهد. این عوارض پرفشاری خون اغلب با عنوان آسیب نهایی به ارگان ها نامیده میشوند چرا که آسیب به این ارگان ها نتیجه نهایی پرفشاری خون مزمن (بلند مدت) است. به همین علت، تشخیص فشار خون بالا اهمیت دارد تا با انجام اقدامات مناسب فشار خون به حالت نرمال بازگشته و از عوارض جلوگیری شود.

سابقا فکر میشد که  افزایش در فشار خون دیاستولی نسبت به افزایش در فشار خون سیستولی عامل خطر مهم تری است، اما امروزه میدانیم که در افراد ۵۰ ساله یا مسن تر پرفشاری خون سیستولی ریسک بزرگتری ایجاد میکند.

بنا بر برآورد انجمن قلب آمریکا فشار خون بالا تقریبا از هر سه بزرگسال در آمریکا یک نفر را مبتلا کرده و نیز حدود ۲ میلیون نوجونان و کودک آمریکایی را درگیر کرده است، مجله انجمن پزشکی آمریکا گزارش داده است که بسیاری از موارد تشخیص داده نمیشوند. پرفشاری خون آشکارا یک مشکل بزرگ برای سلامت عمومی است.

رژیم غذایی DASH  برای کاهش فشار خون به صورت طبیعی

رژیم غذایی DASH در نیمه نخست دهه ۱۹۹۰ میلادی طراحی شد. هدف این رژیم مطالعه و شناسایی استراتژی های تغذیه ای جهت کاهش طبیعی فشار خون بود. یک برنامه تغذیه بر اساس رژیم DASH  شامل خوردن بیشتر حبوبات، آجیل، میوه، سبزیجات و لبنیات فاقد چربی یا کم چرب است.

چگونه میتوان فشار خون را به صورت طبیعی کاهش داد؟

اصلاحات در سبک زندگی به توصیه های خاصی به منظور تغییر در عادات، رژیم غذایی و ورزش اشاره دارد. این اصلاحات میتوانند فشار خون را کاهش داده و پاسخ بیمار به داروهای فشار خون را بهبود بخشد.

الکل

شیوع پرفشاری خون در افرادی که مصرف بالای الکل دارند (بیش از دو نوشیدنی در روز) یک و نیم تا دو برابر بالاتر است. رابطه میان الکل و فشار خون بالا زمانی که مصرف الکل از پنج نوشیدنی در روز تجاوز کند، پررنگ تر میشود. این ارتباط یک پدیده دوز محور است. به بیان دیگر، هرچه الکل بیشتری مصرف شود، رابطه میان الکل و پرفشاری خون قوی تر میشود.

موسسه ملی سوءمصرف الکل و الکلیسم، یک نوشیدنی استاندارد را معادل ۱۲ اونس آبجو، ۵ اونس شراب، یا ۱٫۵ اونس مشروبات الکلی تقطیر شده اعلام کرده است. میزان الکل مطلق  در همه این موارد برابر است – حدودا نیم اونس یا ۱۲ گرم.

سیگار

با وجودی که سیگار کشیدن ریسک عوارض عروقی را افزایش میدهد (برای مثال بیماری های قلبی یا سکته) در افرادی که از پیش دچار فشار خون بالا بوده اند، با افزایش فشار خون ارتباطی ندارد. اما سیگار کشیدن میتواند موقتا فشار خون را به طور مکرر و ناگهانی ۵ تا ۱۰ میلی متر جیوه افزایش دهد. با این حال افرادی که به طور منظم سیگار میکشند ممکن است فشار خونی پایین تر از غیرسیگاری ها داشته باشد. علت این امر این است که نیکوتین موجود در سیگار باعث کاهش اشتها و در نتیجه کاهش وزن میشود. این امر به نوبه خود فشار خون را کاهش میدهد.

کافئین و نوشیدنی های دارای کافئین

در یک پژوهش، مصرف کافئین از طریق نوشیدن ۵ فنجان قهوه در روز سبب افزایش جزئی فشار خون در افراد مسنی شد که از پیش دچار پرفشاری خون بودند اما در افرادی که فشار خون نرمال داشتند تغییری ایجاد نکرد. ترکیب سیگار کشیدن و قهوه خوردن در افرادی که فشار خون بالا دارند میتواند نسبت به مصرف قهوه به تنهایی، فشار خون را بیشتر افزایش دهد. کاهش مصرف کافئین و سیگار کشیدن و افراد مبتلا به پرفشاری خون میتواند در کنترل فشار خون بالا مفید باشد.

انجمن قلب آمریکا اعلام کرده است که هیچ شواهد پایداری مبنی بر این که مصرف یک تا دو فنجان قهوه (یا معادل آن) فشار خون را تا درجه قابل توجهی در افرادی که فشار خون بالا ندارند افزایش میدهد، وجود ندارد.

با این حال پژوهشی که در سال ۲۰۰۵ در مجله انجمن پزشکی آمریکا گزارش شد، نشان داده است با وجودی که مصرف الکل با افزایش ریسک پرفشاری خون ارتباطی ندارد، مصرف نوشابه کولای شکر دار یا رژیمی فشار خون را کمی افزایش میدهد، با این حال هیچ توصیه ای در رابطه با مصرف کولا اعلام نشده است.

نوشیدنی های انرژی زا اغلب حاوی سطوح بالایی از کافئین هستند. انجمن قلب آمریکا به پژوهشی اشاره میکند که نشان داده است افراد مبتلا به فشار خون بالا یا بیماری قلبی باید از مصرف نوشیدنی های انرژی زا بپرهیزند چرا که این نوشیدنی ها میتوانند بر فشار خون این افراد اثر بگذارند.

نمک

انجمن قلب آمریکا پیشنهاد میکند که مصرف نمک غذایی باید روزانه کمتر از ۶ گرم در جمعیت عمومی و کمتر از ۴ گرم در افراد مبتلا به پرفشاری خون باشد. برای داشتن رژیم غذایی ای که حاوی کمتر از ۴ گرم نمک باشد، نباید هنگام آشپزی به غذا نمک افزود. مقدار نمک طبیعی موجود در رژیم غذایی را میتوان با استفاده از اطلاعات روی برچسب های مواد غذایی محاسبه کرد. توجه: برخی جایگزین های نمک حاوی سدیم هستند، ماده ای در نمک که فشار خون را افزایش میدهد!

افزودن پتاسیم به رژیم غذایی مفید است. پژوهش ها نشان میدهند افرادی که پتاسیم بیشتری مصرف میکنند فشار خون پایین تری دارند. منابع مناسبی برای پتاسیم عبارتند از:

موز،

طالبی،

پرتقال،

اسفناج و

کدو سبز

در کنار کاهش نمک در رژیم غذایی، یک برنامه تغذیه ای متعادل که مصرف کلسترول و غذاهای چرب را کاهش میدهد نیز توصیه میشود. رژیم غذایی TLC (تغییرات درمانی سبک زندگی) اغلب برای کاهش کلسترول خون توصیه میشود.

مکمل ها

برخی مکمل ها مانند سیر و تخم کتان نیز در پژوهش ها فشار خون را کاهش داده اند. برخی پژوهش های کوچک مقیاس نیز نشان داده اند که کوآنزیم Q10 (CoQ10) میتواند فشار خون را کاهش دهد اما در این حوزه به پژوهش های بیشتری نیاز است. سیر میتواند با برخی داروهای تجویزی مانند رقیق کننده های خون واکنش نشان دهد بنابراین پیش از مصرف هرگونه مکمل با پزشک خود مشورت کنید. دیگر درمان های خانگی مانند کلسیم، منیزیم و روغن ماهی نیز در پژوهش ها فشار خون را پایین آورده اند اما بیماران باید پیش از مصرف هرگونه مکملی با پزشک خود مشورت کنند.

چاقی

اضافه وزن میتواند ریسک فشار خون بالا را افزایش دهد. چاقی میان افراد مبتلا به پرفشاری خون شایع است، و شیوع  آن به ویژه در بیماران مسن، میتواند از چند راه در پرفشاری خون نقش داشته باشد. در افراد چاق قاب باید برای تامین بافت های اضافی خون بیشتری را پمپاژ کند. افزایش خروجی قلبی میتواند فشار خون را افزایش دهد.  علاوه بر این، شریان های سراسر بدن افراد چاق مبتلا به پرفشاری خون سختی (مقاومت) بیشتری دارد. مقاومت به انسولین و سندروم متابولیک که با پرفشاری خون ارتباط دارند نیز در افراد چاق شیوع بیشتری دارند. در نهایت، چاقی میتواند با گرایش کلیه ها به احتباس نمک ارتباط داشته باشد. کاهش وزن میتواند به معکوس کردن مشکلات مرتبط با چاقی کمک کرده و فشار خون را کاهش دهد. کاهش اندک وزن، حتی ۱۰ تا ۲۰ پوند نیز میتواند فشار خون و ریسک بیماری قلبی را کاهش دهد.

اندازه کمر

مجله تغذیه بالینی آمریکا در سال ۲۰۰۵ گزارش داد که اندازه کمر، مقیاسی برای چاقی مرکزی بدن، نسبت به شاخص توده بندی (BMI)، مقیاسی برای چاقی کلی بدن، پیش بین بهتری برای فشار خون است. اندازه کمر مردان باید ۳۵ اینچ یا کمتر و اندازه کمر زنان باید ۳۳ اینچ یا کمتر باشد.

برخی افراد که به شدت چاق هستند به سندرومی به نام آپنه خواب مبتلا میشوند که مشخصه آن اختلال متناوب در تنفس نرمال حین خواب است. آپنه خواب میتواند در ایجاد پرفشاری خون در این زیر گروه از افراد نقش داشته باشد. دوره های مکرر آپنه باعث کمبود اکسیژن (هیپوکسی) شده که منجر به آزادسازی آدرنالین و مواد مرتبط با آن میشود که میتوانند فشار خون را افزایش دهند.

ورزش و کاهش استرس

یک برنامه منظم ورزشی میتواند به کاهش فشار خون در طولانی مدت کمک کند. فعالیت هایی مانند دویدن، دوچرخه سواری، پیاده روی قدرتی یا شنا به مدت ۳۰ تا ۴۵ دقیقه در روز میتواند فشار خون را ۵ تا ۱۵ میلی متر جیوه کاهش دهد. همچنین رابطه ای میان میزان ورزش و درجه کاهش فشار خون وجود دارد. بنابراین هرچه فرد بیشتر ورزش کند (تا جد خاصی) فشار خونش بیشتر کاهش می یابد. این پاسخ سودمند تنها با برنامه های ورزشی هوازی (شدید و مداوم) حاصل میشود. هر برنامه ورزشی باید توسط پزشک توصیه یا تایید شود.

کاهش استرس نیز میتواند به کاهش فشار خون کمک کند. استرس را میتوان با تعیین اولویت، استفاده از مهارت های مدیریت زمان، نه گفتن، زندگی بر اساس ارزش ها، تعیین اهداف واقع بینانه، و افزایش عزت نفس، محدود ساخت. روش های ریلکسیشن برای کاهش استرس شامل تنفس عمیق، ریلکسیشن پیشرونده ماهیچه ها، ریلکسیشن با تصور ذهنی، ریلکسیشن با موسیقی، یوگا، مدیتیشن و بیوفیدبک هستند.

ثبت فشار خون

بیماران باید در طول روز گزارشی را از فشار خونشان ثبت کنند. ممکن است پزشک از بیمار بخواهد فشار خونش را به طور روزانه ثبت کند تا ببیند آیا عامل استرس زایی در طول روز باعث افزایش فشار خونش میشود یا خیر.

بیماران باید برای ریلکس کردن ذهن و بدنشان خواب کافی داشته باشند. چرت زدن میتواند ضروری باشد.

درمان فشار خون بالا

اهداف درمان

فشار خون بالا معمولا از سال ها پیش از ایجاد عوارض وجود دارد. در حالت ایده ال پرفشاری خون باید پیش از این که آسیبی به اندام های حیاتی بدن وارد کند، درمان شود. افزایش آگاهی عمومی و برنامه های غربالگری برای شناسایی زودهنگام پرفشاری خون در حالت بدون عوارض کلید درمان موفقیت آمیز هستند. درمان زودهنگام موفق فشار خون بالا میتواند ریسک سکته، حمله قلبی و نارسایی کلیوی را به طور معناداری کاهش دهد.

هدف برای بیماران مبتلا به پرفشاری خون سیستولی و دیاستولی مرکب، رسیدن به فشار ۱۳۴/۸۰ mm Hg است. با وجودی که تغییرات در سبک زندگی میتواند در بیمارانی که هنوز به پرفشاری خون مبتلا نشده اند مفید باشد، به خوبی مشخص نیست که درمان پزشکی برای چنین افرادی موثر است یا خیر.

شروع درمان برای فشار خون بالا

فشار خونی که به طور پایدار بالاتر از ۱۳۴/۸۰ mm Hg باشد اغلب از طریق اصلاحات سبک زندگی و دارو درمان میشود. این شرایط شامل فشار دیاستولی مرزشی به همراه آسیب انتهایی اندام، پرفشاری خون سیستولی، یا عواملی است که ریسک بیماری های قلبی عروقی را افزایش میدهند، از جمله سن بالای ۶۵ سال، نژاد آفریقایی آمریکایی، سیگار کشیدن، هیپرلیپیدمی (بالا بودن چربی های خون) یا دیابت.

در این شرایط میتوان از هر یک از داروها به جز داروهای مسدود کننده آلفا، که تنها در شرایط پزشکی ویژه، در ترکیب با یک داروی ضدفشار خون دیگر مصرف میشوند، استفاده کرد (برای دریافت شرح دقیق تری از هر دسته از داروهای ضدپرفشاری خون بخش بعدی این متن را مشاهده نمایید.)

در برخی شرایط، دسته های خاصی از داروهای ضدپرفشاری خون به عنوان داروهای خط اول (انتخاب اول ارجح) ترجیح داده میشوند. داروهای بازندارنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) یا مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین (ARB) داروهای اصلی برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، نارسایی کلیوی مزمن (در دیابتی ها و غیر دیابتی ها)، یا حمله قلبی (انفارکتوس قلبی) که ماهیچه قلبی را ضعیف میکند (اختلال سیستولی)، هستند. همچنین، گاها مسدود کننده های بتا در بیماران مبتلا به پرفشاری خونی که تاکی کاردی در حالت استراحت (افزایش سرعت ضربان قلب در حالت استراحت) یا حمله قلبی حاد (شروع سریع) دارند ترجیح داده میشود.

بیماری‌های همزمان

بیماران مبتلا به پرفشاری خون ممکن است گاها دچار مشکلات پزشکی دیگری نیز باشند. در چنین مواردی، یک دسته خاص از داروهای ضدپرفشاری خون یا ترکیبی از داروها را میتوان به عنوان رویکرد خط اول انتخاب کرد. در این موارد هدف کنترل پرفشاری خون و نیز رساندن فایده به بیماری دوم است. برای مثال مسدود کننده های بتا میتوانند اضطراب مزمن یا سردردهای میگرنی را در کنار پرفشاری خون بهبود بخشند. همچنین ترکیب داروهای بازدارنده ACE و ARB را میتوان برای درمان بیماری های خاص ماهیچه قلب (کاردیومیوپاتی ها) و بیماری های کلیوی خاص که در آن ها کاهش پروتئین در ادرار میتواند مفید باشد، استفاده کرد.

در دیگر شرایط، برخی داروهای ضدپرفشاری خون نباید استفاده شوند. مسدود کننده کانال کلسیمی دی‌هیدروپیریدین در صورتی که به تنهایی مصرف شود میتواند از طریق افزایش پروتئینوری برای بیماران مبتلا به بیماری کلیوی ایجاد مشکل کند. با این حال، بازدارنده ACE این اثر را خنثی میکند. نوع غیر- دی‌هیدروپیریدین مسدود کننده های کانال کلسیمی نباید در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی استفاده شوند. با این حال این داروها در درمان انواع خاصی از آریتمی مفید واقع میشوند. برخی داروها مانند مینوکسیدیل، باید به عنوان خط دوم یا سوم درمان در نظر گرفته شوند. کلونیدین داروی بسیار خوبی است اما عوارض جانبی ای مانند خستگی مفرط، خواب آلودگی و خشکی دهان را ایجاد میکند که آن را به خط دوم یا سوم درمانی تبدیل کرده است. در ادامه بخش بارداری و داروهای ضدپرفشاری خون را ببینید.

درمان فشار خون بالا با ترکیبات دارویی

استفاده از ترکیبات دارویی برای درمان پرفشاری خون متداول است. گاها استفاده از مقدار مشابه یک یا چند دارو به طور ترکیبی میتوانند عوارض جانبی را کاهش داده و در عین حال اثر ضد پرفشاری خون را افزایش دهد. مدر ها برای مثال میتوانند به طور تکی استفاده شوند اما اکثرا در ترکیب با نوع دیگری از داروهای ضدپرفشاری خون استفاده میشوند. با این کار، مدر عوارض جانبی کمتری ایجاد میکند اما در عین حال اثر کاهنده فشار خون داروی دیگر را بهبود میبخشد. مدرها زمانی که بیمار مبتلا به پرفشاری خون دچار احتباس مایعات و تورم (ادم) میشود نیز در ترکیب با داروهای ضدپرفشاری خون دیگر مصرف میشوند.

یکی از ترکیبات مفید ترکیب مسدود کننده بتا با مسدود کننده آلفا در بیماری است که دچار پرفشاری خون و بزرگ شدن غده پروستات شده، این ترکیب به طور همزمان هر دو بیماری را درمان میکند. هنگام ترکیب دو دارویی که هر دو ضربان قلب را کاهش میدهند باید احتیاط کرد. برای مثال، بیمارانی که ترکیبی از مسدود کننده بتا و یک مسدود کننده کانال کلسیم غیر- دی‌هیدروپیریدین (مثلا دیلتیازم یا واراپامیل) باید جهت پیشگیری از کاهش بیش از حد ضربان قلب (برادیکاردی) تحت نظر قرار گیرند. ترکیب مسدود کننده های آلفا و بتا مانند کارودیول و لابتالول برای بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی و پرفشاری خون مفید است.

درمان اورژانسی برای فشار خون بالا

در محیط بیمارستانی، ممکن است برای درمان اورژانسی پرفشاری خون از داروهای تزریقی استفاده شود. داروهایی که اغلب برای این منظور استفاده میشوند نیتروپروساید سدیم، لابتالول و نیکاردیپین هستند. درمان دارویی اورژانسی برای افرادی که دچار پرفشاری خون شدید هستند و بیماران مبتلا به نارسایی انسدادی کوتاه مدت (حاد)، آنوریسم دایسکتینگ (اتساع یا گشاد شدن) آئورت، سکته و مسمومیت (توکسمی) بارداری، ضروری است.

درمان حین بارداری

زنان باردار ممکن است به پرفشاری خون مبتلا شوند یا شاید پیش از لقاح این مشکل را داشته باشند. این بیماران در معرض ریسک بالای پره اکلامپسی یا اکلامپسی (مسمومیت بارداری) هستند. این بیماری ها معمولا طی ۳ ماهه آخر بارداری ایجاد میشوند. در پره اکلامپسی، که میتواند با یا بدون پرفشاری خون از پیش موجود ایجاد شود، باعث پرفشاری خون، دفع پروتئین در ادرار (پروتئینوری) و ورم (ادم) شود. در اکلامپسی ممکن است تشنج رخ دهد و پرفشاری خون مستلزم درمان اورژانسی است. بچه باید به عنوان بخشی از درمان مادر در اولین فرصت خارج شود. هدف اصلی درمان فشار خون بالا در توکسمی نگه داشتن فشار دیاستولی زیر ۱۰۵ mm Hg به منظور پیشگیری از خونریزی مغزی یا تشنج در مادر است.

پرفشاری خونی که پیش از هفته بیستم بارداری ایجاد میشود تقریبا همیشه ناشی از پرفشاری خون از پیش موجود است نه توکسمی. فشار خون بالایی که تنها طی بارداری ایجاد میشود، پرفشاری خون بارداری نام داشته و ممکن است تنها در اواخر بارداری ایجاد شود. زنان مبتلا به پرفشاری خون بارداری پروتئینوری، ادم یا تشنج ندارند و به نظر میرسد این بیماری هیچ اثر منفی ای بر مادر یا جنین نمیگذارد. این شکل از پرفشاری خون پس از زایمان به سرعت ناپدید میشود البته ممکن است در بارداری های بعدی مجددا ظاهر شود.

لزوم بی خطر بودن برای جنین

استفاده از دارو برای پرفشاری خون حین بارداری موضوع مورد اختلافی است. ریسک پرفشاری خون خفیف تا متوسط برای جنین یا مادر طی بارداری احتمالا خیلی زیاد نیست. کاهش بیش از حد فشار خون میتواند در جریان خون به جفت اختلال ایجاد کرده و به رشد جنین آسیب بزند. همه پرفشاری های خفیف یا متوسط در بارداری نیاز به درمان دارویی ندارند. در صورت درمان فشار خون باید به آرامی کاهش یابد و به سطوح خیلی پایین نرسد.

داروهای ضدپرفشاری خونی که در دوران بارداری مصرف میشوند باید برای رشد نرمال جنین بی خطر باشند. مسدود کننده های بتا، هیدرالازین (گشاد کننده عروق)، لابتالول، آلفا-متیل دوپا، و اخیرا، مسدود کننده های کانال کلسیمی به عنوان داروهای مناسب برای پرفشاری خون طی بارداری تاییدیه گرفته اند. برخی داروهای ضدپرفشاری خون حین بارداری توصیه نمیشوند. این داروها عبارتند از بازدارنده های ACE، داروهای ARB و مدرها. بازدارنده های ACE ممکن است کاهش خونرسانی به رحم (ایسکمی رحم) را تشدید کرده و باعث اختلال کلیوی در جنین شوند. داروهای ARB میتوانند منجر به مرگ جنین شوند. مدرها میتوانند منجر به کاهش حجم خون شده و در جریان خون جفت و رشد جنین اختلال ایجاد کنند.

برای درمان فشار خون بالا از چه داروهایی استتفاده میشود؟

بازدارنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (بازدارنده ACE) و مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین

داروهای بازدارنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (بازدارنده ACE) و مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین هر دو روی سیستم هورمونی رنین- آنژیوتانسین که به تنظیم فشار خون کمک میکنند تاثیر میگذارند. بازدارنده های ACE با مسدود سازی (بازداری) آنزیمی که شکل غیر فعال آنژیوتانسین در خون را به شکل فعال تبدیل میکند، عمل میکنند. شکل فعال آنژیوتانسین شریان ها را تنگ میکند اما شکل غیرفعال چنین توانایی ای ندارد. با مصرف بازدارنده ACE به طور تکی (مونوتراپی) معمولا ۵۰ تا ۶۰ درصدر از قفقازی ها به خوبی فشار خونشان را تحت کنترل در می آروند. بیماران آفریقایی آمریکایی نیز ممکن است به این دارو پاسخ دهند اما احتمالا به دوز بیشتری نیاز دارند، و معمولا بهترین نتیجه را زمانی میگیرند که بازدارنده ACE با یک داروی ادرار آور ترکیب شود (بخش مدر ها را در ادامه بخوانید).

بازدارنده های ACE میتوانند اندازه قلب بزرگ شده (هیپرتروفی بطن چپ) را در بیماران مبتلا به پرفشاری خون کاهش دهند. این داروها نیز تحلیل رفتن عملکرد کلیوی را در بیماران مبتلا به پرفشاری خون و پروتئینوری (وجود پروتئین در ادرار) آهسته سازند. این بیماری ها به طور ویژه در کاهش سرعت پیشروی اختلال کلیوی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون و بیماری کلیوی ناشی از دیابت نوع ۱ (وابسته به انسولین)، مفید واقع میشوند. بازدارنده های ACE معمولا خط اول درمان برای درمان فشار خون بالا در بیمارانی که از نارسایی قلبی انسدادی، نارسایی مزمن کلیوی و حمله قلبی (انفارکتوس قلبی) که ماهیچه قلب را ضعیف میکند (اختلال سیستولی)، هستند. داروهای ARB در حال حاضر به عنوان خط اول درمان برای محافظت از کلیه در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی (بیماری کلیوی) توصیه میشوند.

بیماران کلیوی

بیماریانی که با بازدارنده های ACE تحت درمانن قرار گرفته و بیماری کلیوی نیز دارند باید از نظر تحلیل بیشتر در عملکرد کلیوی و پتاسیم بالا در سرم تحت نظر باشند. این داروها را میتوان برای کاهش از دست دادن پتاسیم در افرادی که با مدرها، که باعث از دست دادن پتاسیم در بیمار میشوند، تحت درمان اند، استفاده کرد. بازدارنده های ACE عوارض جانبی کمی دارند که متداول ترین آن سرفه مزمن است. ممکن است گاها احتباس مایع (ادم) نیز دیده شود. بازدارنده های ACE عبارتند از:

• انالاپریل
• کاپتوپریل
• لیزینوپریل
• بنازپریل
• کوئیناپریل
• پریندوپریل
• رامیپریل
• تراندولاپریل
• فوزینوپریل
• موکسی پریل

برای بیمارانی که در پاسخ به بازدارنده ACE دچار سرفه مزمن میشوند، داروی ARB جایگزین مناسبی است. داروهای ARB گیرنده آنژیوتانسین شریان ها را که آنژیوتانسین فعال شده برای اعمال اثرش باید به آن ها متصل شود را مسدود میسازند. در نتیجه آنژیوتانسین نمیتواند بر شریان اثر بگذارد (آنژیوتانسین هورمونی است که شریان ها را تنگ میکند). به نظر میرسد داروهای ARB بسیاری از مزایای بازدارنده های ACE را دارند اما سرفه ایجاد نمیکنند، با این حال احتمال بروز ادم وجود دارد. این داروها به عنوان عوامل خط اول جهت درمان پرفشاری خون مناسب اند.

داروهای ARB عبارتند از:

• لوزارتان
• ایربزارتان
• والزارتان
• کاندزارتان
• المزارتان
• تلمیزارتان
• اپروزارتان

در بیمارانی که علاوه بر پرفشاری خون به بیماری دیگری نیز مبتلا هستند، ترکیبی از بازدارنده ACE و داروی ARB میتواند در کنترل پرفشاری خون و نیز کمک به بیماری دوم مفید باشد. این ترکیب دارویی میتواند علاوه بر درمان پرفشاری خون، از دست دادن پروتئین از طریق ادرار (پروتئینوری) را در بیماری های کلیوی خاصی کاهش داده و حتی در برخی بیماری های ماهیچه قلب (کاردیومیوپاتی) به قوی کردن ماهیچه قلب کمک کند. هم بازدارنده های ACE و هم داروهای ARB در زنان باردار ممنوع اند. (بخش بارداری را در بالا بخوانید)

مسدود کننده های بتا

سیستم عصبی سمپاتیک بخشی از سیستم عصبی است که به تنظیم عملکردهای خودکار (غیرارادی) خاصی در بدن کمک میکند، مانند عملکرد قلب و رگ های خونی. اعصاب سیستم عصبی سمپاتیک در سراسر بدن گسترده شده اند و با آزاد کردن مواد شیمیایی ای که به سلول های مجاور در بدن حرکت میکنند، اثر خود را اعمال می نمایند. مواد شیمیایی آزاد شده به گینرده ها (مولکول های) روی سطح سلول کناری متصل شده و عملکردی را در سلول تحریک یا بازداری میکنند. در قلب و رگ های خونی، مهم ترین گیرنده های سیستم عصبی سمپاتیک، گیرنده های بتا هستند. گیرنده های بتا زمانی که در قلب تحریک میشوند ضربان قلب و قدرت انقباض (عمل پمپاژ) را افزایش میدهند. داروهای مسدود کننده بتا با عمل بر روی قبل ضربان و نیروی انقباض آن را کاهش میدهند.

تحریک گیرنده های بتا در ماهیچه های صاف شریان های محیطی و راه های هوایی ریه ها باعث انبساط این ماهیچه ها میشود. مسدود کننده های بتا منجر به انقباض ماهیچه های صاف شریان های محیطی و در نتیجه کاهش جریان خون به بافت های بدن میشوند. در نتیجه، ممکن است بیمار در دست ها و پاهایش احساس سرما کند. در پاسخ به مسدود کننده های بتا، راه های هوایی از طریق انقباض ماهیچه های صاف تنگ میشوند؛ این تنگ شدن راه های هوایی منجر به خس خس سینه میشود به ویژه در افرادی که دارای گرایش آسمی هستند.

مسدود کننده های بتا

مسدود کننده های بتا در درمان پرفشاری خون مفید اند، به ویژه در بیمارانی که ضربان قلب آن ها در حالت استراحت بالاست (تاکی کاردی)، دچرا درد سینه قلبی (آنژین) هستند یا به تازگی حمله ای قلبی داشته اند (انفارکتوس میوکاردی). مسدود کننده های بتا بقای طولانی مدت بیماریانی که حمله قلبی داشته اند را افزایش میدهند. این که آیا مسدود کننده های بتا میتوانند بیشتر از دیگر داروهای ضدفشار خون از مشکلات قلبی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون جلوگیری کنند یا خیر مشخص نیست. مسدود کننده های بتا را میتوان برای درمان پرفشاری خون استفاده کرد چرا که مشکلات سلامتی همراه را در افراد مبتلا به مشکلات ثانوی مانند اضطراب مزمن یا سردردهای میگرنی، درمان میکنند. از جمله عوارض جانبی متداول این داروها میتوان به افسردگی، خستگی، کابوس، اختلال جنسی در مردان، و افزایش خس خس سینه در افراد مبتلا به آسم اشاره کرد.

مسدود کننده های بتا عبارتند از:

• آتنولول
• پروپرانول
• متوپرولول
• نادولول
• بتاکسولول
• آسبوتول
• پیندولول
• کارودیول
• پنبوتولول
• بیزوپرولو

مدرها

مدرها یکی از قدیمی ترین داروها برای درمان پرفشاری خون هستند. این داروها روی لوله های ریز کلیه (توبول ها) عمل کرده و دفع نمک از بدن را افزایش میدهند. آب نیز به همراه نمک دفع میشود. مدر ها را میتوان به طور تکی (مونوتراپی) برای درمان پرفشاری خون استفاده کرد. دوز های پایین مدرها در ترکیب با دیگر داروهای ضدپرفشاری خون جهت افزایش اثر داروی دیگر استفاده میشود.

هیدروکلروتیازید روی بخش انتهایی توبول های کلیه اثرگذاشته و مقدار نمک دفع شده توسط ادرار را افزایش میدهد. دوز پایین این دارو، ۱۲٫۵ تا ۲۵ میلی گرم در روز، میتواند اثرات کاهنده فشار خون دیگر داروهای ضدپرفشاری خون را افزایش داده و از احتباس مایع (ادم) همراه با داروهای ACE و ARB جلوگیری نماید. هدف درمان پرفشاری خون بدون ایجاد اثرات منفی ای است که گاها در استفاده از هیدروکلروتیازید دیده میشود. این عوارض جانبی شامل کاهش پتاسیم و افزایش سطوح تری گلیسرید (پربی)، اوریک اوسید، و گلوکز (قند) در خون است.

گاها، وقتی احتباس نمک باعث جمع شدن آب و تورم (ادم) میشود، مشکل بزرگی به حساب می  آید، و برای حل این مشکل از مدر های «لوپ» قوی تر به همراه دیگر داروهای ضدپرفشاری خون استفاده میشود. علت نامگذاری مدرهای لوپ این است که در بخش حلقه ای توبول های کلیه برای حذف نمک فعالیت میکنند.

متداول ترین مدرها برای درمان پرفشاری خون عبارتند از هیدروکلروتیازید و کلروتالیدون، دیورتیک های لوپ فوروزماید، ترکیب تریامترن و  هیدروکلروتیازید، و متولازون. برای افرادی که به داروهای سولفا آلرژی دارند، اسید اتاکرینیک، یک مدر لوپ، گزینه مناسبی است. مدرها عموما نباید در زنان باردار استفاده شوند (بخش مرتبط با بارداری را بخوانید)

مسدود کننده های کانال کلسیمی (CCBها)

مسدود کننده های کانال کلسیمی از حرکت کلسیم به داخل سلول های ماهیچه ای قلب و شریان ها جلوگیری میکنند. این ماهیچه ها برای انقباض به کلسیم نیاز دارند. مسدود کننده های کانال کلسیمی فشار خون را از طریق افزایش نیروی تپش قلب و انبساط سلول های ماهیچه ای در دیواره های شریان ها، کاهش میدهند.

سه نوع عمده از مسدود کننده های کانال کلسیمی مورد استفاده قرار میگیرند. یک نوع دی هیدرو پیریدین ها هستند که ضربان قلب را آهسته نکرده یا منجر به ناهنجاری در ضربان یا ریتم قلبی (آریتمی قلبی) نمیشوند. این داروها شامل آملودیپین، نیفدیپین با آزادسازی آهسته، فلودیپین و نیزولدیپین هستند.

دو نوع دیگر مسدود کننده های کانال کلسیمی عوامل غیر- دی هیدرو پیریدین نام دارند. یک نوع وراپامیل و دیگری دیلتیازیم است. عوامل غیر- دی هیدرو پیریدین میتوانند منجر به کاهش ضربان قلب (برادی کاردی) شوند. عوامل غیر- دی هیدرو پیریدین برای بیماران نارسایی قلبی انسدادی توصیه نمیشوند. هم دی هیدرو پیریدین ها و هم  غیر- دی هیدرو پیریدین ها در ترکیب با دیگر داروهای ضدپرفشاری خون بسیار مفید اند.

بسیاری از مسدود کننده های کانال کلسیمی در اشکال زود اثر و دیر اثر (آزادسازی پایدار) ارائه میشوند. اشکال زود اثر مسدود کننده های کانال کلسیمی ممکن است عواقب طولانی مدت منفی ای به همراه داشته باشند مانند سکته یا حملات قلبی. این اثرات از نوسان های گسترده در فشار خون و ضربان قلب که طی درمان ایجاد میشوند و ناشی از شروع ناگهانی و دوره کوتاه ترکیبات کوتاه اثر هستند، ناشی میشود. زنانی که مسدود کننده های کانال کلسیمی به صورت اشکال آزاد سازی پایدار استفاده میشوند در دراز مدت کم خطر تر هستند. اصلی ترین عوارض جانبی این داروها عبارتند از یبوست، تورم (ادم) و آهستگی ضربان قلب (تنها در نوع غیر- دی هیدرو پیریدین).

مسدود کننده های آلفا

مسدود کننده های آلفا فشار خون را از طریق مسدود کردن گیرنده های آلفا در ماهیچه های صاف شریان های محیطی در بافت های بدن، کاهش میدهند. گیرتده های آلفا مانند گیرنده های بتا بخشی از سیستم عصبی  سمپاتیک بدن هستند. اما گیرنده های آلفا باعث تنگی شریان های محیطی شده و مسدود کننده های آلفا سبب گشاد شدن شریان های محیطی و کاهش فشار خون میشوند.

شواهد نشان میدهد که استفاده از گیرنده های آلفا به تنهایی و به عنوان خط اول درمان برای پرفشاری خون میتواند ریسک مشکلات مرتبط با قلب از جمله حملات قلبی یا سکته را افزایش دهد. مسدود کننده های آلفا نباید به عنوان داروی اولیه برای درمان فشار خون بالا مورد استفاده قرار گیرند. مثال هایی از مسدود کننده های الفا عبارتند از ترازویسین، پرازوسین، و دوکسازوسین.

مسدود کننده های آلفا در بیماران مبتلا به بزرگ شدن غده پروستات مفید هستند چرا که این داروها مشکلات مرتبط با ادرار را برطرف میکنند. با این حال گیرنده های آلفت شریان های محیطی را تنگ کرده و مسدود کننده های آلفت باعث گشاد شدن شریان های محیطی و کاهش فشار خون می گردند. تامسولوسین یا آلفوزوسین ها مسدود کننده های آلفایی هستند که در ترکیب با دیگر داروهای ضدفشار خون عملکرد مطلوبی دارند.

کلونیدین ها

کلونیدین یک داروی ضدپرفشاری خون است که به طور مرکزی عمل میکند. یعنی روی مرکز کنترل سیستم عصبی سمپاتیک در مغز اثر میگذارد. به این دارو نام آگونیست مرکزی آلفا نیز داده میشود چرا که گیرنده های آلفای مغز را تحریک میکند. نتیجه این تحریک مرکزی، کاهش جریان خروجی سیستم عصبی سمپاتیک و کاهش سختی (مقاومت) شریان های محیطی است. کلونیدین با گشاد کردن شریان های محیطی سراسر بدن فشار خون را کاهش میدهد. این دارو زمانی که دیگر داروها شکست خورده اند به عنوان خط دوم یا سوم درمان برای کاهش فشار خون استفاده میشود. این دارو میتواند در هنگام نیاز برای کنترل یا کاهش نوسان ها در فشار خون نیز مورد استفاده قرار گیرد. این دارو در بعضی بیماران که آن را تحمل نمیکنند باعث خشکی دهان و خستگی میشود. کلونیدین در شکل خوراکی و شکل پچ پوستی با آزاد سازی پایدار عرضه میشود.

مینوکسیدیل

مینوکسیدیل یکی از قوی ترین داروهایی است که با گشاد کردن شریان های محیطی فشار خون را کاهش میدهد. این دارو مانند مسدود کننده های آلفا و بتا روی سیستم عصبی سمپاتیک یا مانند کلونیدین روی مرکز کنترل در مغز اثر نمیگذارد. بلکه یک ریلکس کننده ماهیچه است که مستقیما روی ماهیچه های صاف شریان های محیطی سراسر بدن اثر میگذارد. مینوکسیدیل در بیمارانی مورد استفاده قرار میگیرد که به دیگر داروها پاسخ نمیدهند. این دارو باید برای پیشگیری از افزایش ضربان قلب به همراه یک مسدود کننده بتا یا کلونیدین و برای پیشگیری از احتباس مایع (تورم) به همراه یک مدر استفاده شود. مینوکسیدیل میتواند رشد مو را نیز افزایش دهد.

بازدارنده های رنین

آلیسکیرن ها دسته ای از داروهای ضدپرفشاری خون هستند که بازدارنده های رنین نام دارند. رنین یکی از آنزیم های موجود در زنجیره هورمون های تنظیم کننده فشار خون است که به آن سیستم هورمونی رنین-آنژیوتانسین-آلدستورن (RAA) میگویند.

اولین قدم در این زنجیره به این صورت است که وقتی کلیه ها فشار خون پایین را شناسایی میکنند رنین میسازند. رنین شکل گیری پروتئینی به نام آنژیوتانسین ۱ را تحریک میکند که سپس توسط آنزیم مبدل آنژیوتانسین ACE در ریه ها به آنژیوتانسین ۲ تبدیل میشود، این همان ACEای است که هدف بازدارنده های ACE قرار میگیرد. آنژیوتانسین ۲ قوی ترین تنگ کننده عروق شناخته شده است. اثر تنگ کنندگی عروق فشار خون را افزایش میدهد. آنژیوتانسین ۲ ترشح یک هورمون افزایش دهنده فشار خون دیگر به نام آلدستورن را در غدد آدرنال تحریک میکند که به حفظ سدیم در بدن کمک می نماید.

آلیسکیرن اثر رنین و آنژیوتانسین را سرکوب میکند تا فشار خون بالا نرود.

آلیسکیرن را نباید در بیماران مبتلا به دیابت به همراه داروهای ARB یا ACE استفاده کرد چرا که ریسک اختلال کلیوی، کاهش فشار خون و هایپرکالمی را افزایش میدهد.

مسدود کننده های آلدسترون

اپلرنون یک مسدود کننده گیرنده آلدسترون است. از این دارو برای درمان نارسایی انسدادی قلب پس از یک حمله قلبی استفاده شده و در درمان فشار خون بالا (پرفشاری خون) نیز کاربرد دارد. مسدود کننده های آلدستورن با افزایش دفع نمک از بدن فشار خون را کاهش میدهند.

از جمله عوارض جانبی شایع این داروها میتوان به سردرد، سرگیجه، اسهال، شکم درد، تهوع و سرفه یا علائم شبیه آنفولانزا (تب، لرز، و خستگی غیرعادی) اشاره کرد.

داروهای ترکیبی

داروهای ترکیبی در دوز های پایین اغلب فشار خون را با اثربخشی بیشتر و عوارض جانبی کمتر کاهش میدهند.

اکسفورج ترکیبی است از آملودیپین، یک مسدود کننده کانال کلسیمی و والزارتان یک ARB.

به ادعای تولید کننده این دارو، اکسفورج با ترکیب این دو دارو، موادی که میتوانند باعث تنگ شدن رگ های خونی شوند را سرکوب کرده و باعث انقباض رگ های خونی و کاهش فشار خون میگردد.

پژوهش ها نشان داده است که مصرف اکسفورج احتمال کاهش فشار خون را نسبت به زمانی که داروها به صورت تکی مصرف میشوند، افزایش میدهد.

قبول رژیم های دارویی از طرف بیمار چه اهمیتی دارد؟

زمانی که پرفشاری خون هنوز عوارضی ایجاد نکرده است و علامتی ندارد، برخی بیماران مصرف دارو را فراموش میکنند. بیماران اغلب در صورتی که داروها باعث ایجاد عوارض جانبی شوند، در مصرف آن ها مطابق نسخه شکست میخورند (یا مصرف دارو را قبول نمیکنند یا به آن متعهد نیستند). این مشکلات در کیفیت زندگی بسیار مهم هستند به ویژه در رابطه با قبول داروهای تجویز شده برای فشار خون. برخی داروهای ضدپرفشاری خون میتوانند باعث ایجاد عوارض جانبی ای همچون خستگی و ناتوانی جنسی شوند که بر کیفیت زندگی بیمار و موافقت او با درمان اثر برجسته ای دارد. موراد مقاوم تر پرفشاری خون مستلزم دوز بالاتری از دارو هستند که ممکن است عوارض جانبی منفی تری را ایجاد کرده و بنابراین همراهی بیمار را کاهش دهد.

برنامه های تعیین دوزی که مصرف دارو را دو تا چهار بار در روز تعیین میکنند (دوز های جداگانه)، باعث میشوند برخی بیماران تنها برخی از زمان ها را به یاد داشته باشند. در مقابل، مصرف یک بار در روز دارو بیشتر به یاد بیماران می ماند.

داروهای گران قیمت فشار خون به ویژه اگر تحت پوشش بیمه نباشند، میتوانند همراهی بیمار را کاهش دهند. افراد سعی میکنند با عدم مصرف داروهای تجویزی، در هزینه ها صرفه جویی کنند. رژیم هایی دارویی کم هزینه تر از داروهای ژنریک استفاده میکنند که برخی مدرها و مسدود کننده های بتای آن ها به راحتی در دسترس اند. تغییرات در سبک زندگی مانند کاهش وزن، کاهش سدیمی خوراکی، کاهش مصرف الکل و ورزش منظم، نیاز به برخی دارو ها را کاهش میدهند.

آیا از طب جایگزین برای درمان فشار خون بالا استفاده میشود؟

طب جایگزین یا طب مکمل از روش های غیرمرسوم (حداقل در غرب) برای درمان استفاده میکند. برای مثال رویکرد های خود-آرام سازی برای درمان پرفشاری خون شامل یوگا، بیوفیدبک و مدیتیشن است. این تکنیک ها میتوانند در کاهش فشار خون، حداقل به طور موقت، موثر باشند. برای کاهش پایدار فشار خون این تکنیک ها مستلزم چندین ساعت تعهد دقیق روزانه هستند. این روش ها تنها برای تعداد کمی از افراد با انگیزه مبتلا به پرفشاری خون عملی هستند. طب سوزنی هنوز یک درمان استاندارد یا ثابت شده برای پرفشاری خون در غرب نیست.

داروهای گیاهی خاصی دارای ترکیبات کاهنده فشار خونی هستند که در درمان پرفشاری خون موثر اند. اکثر درمان های گیاهی به عنوان مکمل غذایی در دسترس اند و سازمان غذا و دارو (FDA) آن ها را به عنوان دارو تایید نمیکند. بنابراین، درمان های گیاهی برای پرفشاری خون هنوز در آژمایش های بالینی کنترل شده علمی از نظر اثربخشی و ایمنی مورد آزمایش قرار نگرفته اند. به ویژه اثر بلند مدت آن ها نامشخص است. مشکل بزرگ اکثر این درمان های دارویی این است که محتوای آن ها استاندارد نشده است. نحوه اثر این داروهای گیاهی برای کاهش فشار خون مشخص نیست. بنا بر این دلایل، درمان های گیاهی معمولا برای درمان پرفشاری خون توصیه نمیشوند.

همانطور که پیش از این ذکر شد، برخی مکمل ها مانند سیر و تخم کتان در پژوهش ها فشار خون را کاهش داده اند. برخی پژوهش های کوچک مقیاس نشان داده اند که کوآنزیم Q10 (CoQ10) میتواند فشار خون را کاهش دهد اما به پژوهش های بیشتری نیاز است. دیگر درمان های خانگی مانند کلسیم، منیزیم، و روغن ماهی نیز در پژوهش ها فشار خون را پایین آورده اند. بیماران باید پیش از انجام هرگونه درمان خانگی با پزشک خود مشورت نمایند.

فشار خون بالا چه عوارضی دارد؟

فشار خون بالا (پرفشاری خون) ریسک ابتلا به بیماری های قلبی، بیماری های کلیوی، تصلب شراین، آنوریسم، آسیب به چشم و سکته (آسیب مغزی) را افزایش میدهد.

اغلب به این عوارض پرفشاری خون اغلب با عنوان آسیب نهایی به ارگان ها نامیده میشوند چرا که آسیب به این ارگان ها نتیجه نهایی پرفشاری خون مزمن (بلند مدت) است. به همین علت، تشخیص فشار خون بالا اهمیت دارد تا با انجام اقدامات مناسب فشار خون به حالت نرمال بازگشته و از عوارض جلوگیری شود.

افراد مبتلا به فشار خون بالا دچار سختی یا مقاومت بیشتری در شریان های سراسر بدن هستند. افزایش مقاومت باعث میشود قلب برای پمپاژ خون در شریان ها نیاز به کار بیشتری داشته باشد. افزایش بارکاری روی قلب میتواند به آن فشار وارد کرده و منجر به ناهنجاری های قلبی شود که معمولا در وهله اول به صورت بزرگ شدن ماهیچه قلب دیده میشود. بزرگ شدن قلب میتواند پیشگام نارسایی قلبی، بیماری های قلبی عروقی و ناهنجاری ضربان یا ریتم قلبی (آریتمی قلبی) شود. درمان مناسب برای فشار خون بالا و عوارض آن میتواند برخی از این ناهنجاری های قلبی را برطرف کند.

ناهنجاری های کلیوی

آزمایش های خون و ادرار میتوانند به شناسایی ناهنجاری های کلیوی در افراد مبتلا به فشار خون بالا کمک کننده باشند (آسیب کلیوی میتواند علت یا نتیجه پرفشاری خون باشد) اندازه گیری کراتینین سرم در خون میتواند ارزیابی کننده عملکرد کلیه ها باشد. افزایش سطح کراتینین خون نشان میدهند که به کلیه ها آسیب وارد شده است. علاوه بر این، حضور پروتئین در ادرار (پروتئینوری) میتواند بازتابی از آسیب کلیه ناشی از پرفشاری خون باشد، حتی اگر عملکرد کلیوی (که توسط سطح کراتینین خون مشخص میشود) نرمال باشد. بیماران آفریقایی آمریکایی که فشار خون آن ها به خوبی کنترل نشده است نسبت به قفقازی ها بیشتر در معرض ریسک اکثر آسیب های انتهایی ارگان و به ویژه آسیب کلیوی هستند.

فشار خون بالا (پرفشاری خون) کنترل نشده میتواند منجر به سکته شود که باعث آسیب های مغزی یا عصبی میشود. سکته ها معمولا ناشی از خونریزی یا لخته خون (ترومبوز) رگ های خونی ای هستند که به مغز خونرسانی میکنند. علائم و نشانه های بیمار (یافته ها در معاینه فیزیکی) برای ارزیابی آسیب عصب شناختی مورد بررسی قرار میگیرند. سکته میتواند باعث ضعف، سوزن سوزن شدن یا فلج دست ها یا پاها و مشکل در صحبت یا بینایی گردد. چندین سکته کوچک میتواند منجر به دمانس (نقص در ظرفیت شناختی) گردد. بهترین پیشگیری از این عوارض پرفشاری خون، یا هرگونه عوارضی، کنترل فشار خون است. پژوهش های اخیر نشان داده است که ARBها میتوانند بدون در نظر گرفتن کتنرل فشار خون از فرد در برابر سکته محافظت کنند.

آیا میتوان از فشار خون بالا جلوگیری کرد؟

اگر فرد سبک زندگی سالمی داشته باشد و موراد زیر را رعایت کند میتواند از پرفشاری خون جلوگیری کند:

حفظ وزن سلامت. اضافه وزن میتوانند احتمال ابتلا به فشار خون بالا را دو تا شش برابر افزایش دهد

ورزش منظم. ریسک ابتلا به فشار خون بالا در افرادی که از نظر فیزیکی فعال هستند نسبت به افرادی که فعالیت ندارد ۵۰ درصد کمتر است.

کاهش مصرف نمک. هدف روزانه کمتر از ۴ گرم است.

میانه روی در مصرف الکل یا ترک الکل به طور کامل. نوشیدن مقادیر زیاد الکل میتواند فشار خون را افزایش دهد. اگر فردی الکل مینوشد باید آن را به کمتر از ۲ نوشیدنی در روز محدود کند.

کاهش استرس. استرس میتواند فشار خون را افزایش دهد.

تازه های فشار خون بالا:

پژوهشی روی یک هورمون که رشد حشرات را کنترل میکند، رویکردی نوین به درمان پرفشاری خون را به همراه داشته است. پژوهشگرانی که روی پروانه ها مطالعه میکنند آنزیمی به نام اپوکسید هیدرولاز را شناسایی کرده اند که در یک مسیر حیاتی برای تجزیه متابولیت های ضدالتهاب آراشیدونیک، به نام EETها یا epoxyeicosatrienoic acid ها نقش دارد. دیگر پژوهشگران دریافته اند که بازداری از تجزیه EETها فشار خون جوندگان ها را کاهش میدهد. این آنزیم تازه کشف شده التهاب عروقی و آسیب انتهایی به ارگان ها، یعنی اثرات بلند مدت فشار خون بالا را نیز کاهش میدهد.

شکل خوراکی این آنزیم که در این پژوهش تولید شده و در حال حاضر تحت آزمایش های بالینی قرار دارد، شایع ترین نوع فشار خون را در افراد میان سال کاهش داده است. شرکت های داروسازی در چندین کشور برنامه هایی را با استفاده از این آنزیم برای درمان فشار خون بالا، التهاب، دیابت، درد و دیگر اختلال ها، شروع کرده اند.

یک جراحی نیز در کشورهای دیگر برای کاهش فشار خون مورد مطالعه قرار گرفته است. در این جراحی اعصابی که به کلیه میروند قطع میشوند. آزمایش بزرگی روی این جراحی مزیتی را در کاهش فشار خون نشان نداد

بخوانید: درمان فشار خون پایین با روش های طبیعی و خانگی