فهرست مطالب
رانیتیدین برای حیوانات یک آنتی گیرنده هیستامین H2 است که برای درمان و جلوگیری از زخم های دستگاه گوارش به کار میرود. داروهای دیگر در این خانواده عبارتند از سایمتیدین و فاموتییدین هستند. این داروها با جلوگیری از اتصال هیستامین به گیرنده روی سلولهای آهیانه در معده مانع تولید اسید میشوند . آنها در درمان علائم زخم ها و جلوگیری از زخم ها در افرادی که در معرض خطر قرار دارند موثر هستند. این داروها در کبد باقی میمانند و از طریق ادرار دفع می شوند.
بخوانید: نحوه بروزرسانی واتساپ در اندروید و آیفون
رانیتیدین برای حیوانات
سگها و گربه
رانیتیدین در سگها و گربه ها برای درمان و یا جلوگیری از زخم معده و مری استفاده می شود. علل احتمالی زخم گوارشی شامل نارسایی کلیوی، داروهایی مانند NSAIDs یا کورتیکواستروئیدها و استرس است. رانیتیدین برای محافظت در مقابل هیپریریستامینمی در حیوانات با تومورهای یاخته ای قلیاخواه و افزایش بیش از حد اسید معده در حیوانات با گاسترینوم مورد استفاده قرار می گیرد.
رانیتیدین دارای خواص پروکینتیک ( تسهیل کننده حرکت روده ) است و می تواند برای تخلیه معده و کولون مورد استفاده قرار گیرد. مکانیسم عمل از طریق مهار استیل کولین استراز است. به علت اثرات پرومتیل آن، رانیتیدین ممکن است در حیوانات بیمارمبتلا به استفراغ مفید باشد، به خصوص اگر به دلیل تاخیرافتادن در تخلیه معده باشد.
اسب ها
رانیتیدین در اسب ها برای درمان و جلوگیری از عود زخم معده استفاده می شود. امپرازول دارو رایج برای بیماری زخم معده است (EGUD)، اما برخی پزشکان احساس می کنند که نقش آنتاگونیست های گیرنده هیستامین H2 نیز نقش دارد. مطالعات نشان می دهد که برخی از تغییرات فردی در جذب و بیواسطه پذیری آنتاگونیست های گیرنده H2 در هر دو اسب بالغ و کره ها وجود دارد. این پاراگراف ممکن است تا حدی توضیح دهد که چرا بعضی از حیوانات به خوبی واکنش نشان می دهند و برخی دیگر این کار را نمیکنند.
کره ها و اسب های مسابقه دو احتمال ابتلای بیشتری به زخم معده را دارند. داروهای آنتاگونیست گیرنده هیستامین H2 گاهی به عنوان احتیاط یا پیشگیری تجویز می شوند هنگامی که داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS)، کورتیکواستروئیدها یا داروهای دیگر برای حیوان تجویز شود می توانند باعث زخم معده شوند. آنتاگونیست های گیرنده هیستامین H2 اغلب با داروهای دیگری مانند سوکرالفت استفاده می شود.
اثرات جانبی رانیتیدین برای حیوانات
• رانیتیدین و دیگر آنتاگونیستهای گیرنده H2 داروهای بسیار ایمن باکمی عوارض جانبی چندگانه محسوب می شوند. آنها باید با احتیاط و یا با دوز کم در سالخوردگان و یا حیوانات با کاهش عملکرد کبد یا کلیه مورد استفاده قرار گیرد.
• سگ ها و گربه ها: نادر: اسهال خفیف، حالت تهوع، استفراغ و اختلال روانی، به ویژه در بیماران مسن تر. بسیار نادر: agranulocytosis (کاهش تعداد گلبولهای سفید). تزریق سريع وریدی در ارتباط با استفراغ وبی نظمی قلبی موقت همراه است.
• اسب: اطلاعات خاصی در مورد عوارض جانبی در اسب یافت نشد. رانیتیدین بیش از ۲۰ سال در اسب ها مورد استفاده قرار گرفته و به نظر می رسد داروی بسیار ایمن است.
• واکنش های محل تزریق ممکن است با تزریق عضلانی صورت گیرد
احتیاط
• متابولیسم آنتاگونیست گیرنده هیستامین H2 در بیماران سالمند انسانی، به ویژه افرادی که دارای بیماری کلیوی یا کبدی هستند، کاهش می یابد. این دارو باید با احتیاط در حیوانات مسن مورد استفاده قرار گیرد و معمولا باید دوز کاهش یابد.
• رانیتیدین در غلظت بیشتر در شیر مادر انسان یافت می شود.
تداخلات دارویی رانیتیدین برای حیوانات
• رانیتیدین برای حیوانات دارای تداخلات دارویی کمتر از سایمتیدین است.
• جذب رانیتیدین و دیگر آنتاگونیست های H2 هیستامین می تواند توسط آنتی اسیدها تحت تاثیر قرار بگیرند. در صورت امکان، در دو نوبت جداگانه مصرف شود
• داروهایی که جذب آن توسط رانیتیدین کاهش می یابد، کتوکونازول، ایتروکونازول و ویتامین B-12 است.
• رانیتیدین ممکن است متابولیسم استامینوفن را کاهش دهد.
• برومید پروپتانلین جذب را به تاخیر می اندازد، اما باعث افزایش رانیتیدین در خون میشود
• رانیتیدین ممکن است نیمه عمر و سطح پائین متوپرولول را افزایش دهد. رانیتیدین ممکن است بیوژنی بودن ( میزان سرعت ورود دارو به دستگاه گردش خون )و نیفدپین را افزایش میدهد. همچنین ممکن است سطح خون پروکاریامین را افزایش دهد.
مصرف بیش از حد
• داروی رانیتیدین برای حیوانات و سایر داروهای آنتاگونیست گیرنده H2 حاوی ایمنی وسیع در حیوانات آزمایشگاهی است.
• تجویز بیش از حد باید علائم بالینی داشته باشد. اگر بیش از حد دهانی به سرعت تشخیص داده شود، پروتکل های تخلیه روده ممکن است مفید باشد.
