در این مطلب به شما اطلاعاتی در مورد آزار و اذیت اینترنتی فرزندان تان به شما خواهیم داد و این که چگونه باید با آن مواجه شوید.
ما احتمالا هرگز قادر نخواهیم بود که رفتار آدم‌های پیر یا جوان را پایِ صفحه کلید کنترل کنیم، بنابراین ضروری است که والدین بخشی از وقت خود را اختصاص بدهند تا بتوانند فرزندان‌شان را برای رویارویی با دنیای کثیف رایانه‌ای آماده کنند.
نوجوانان آزار و اذیت اینترنتی را نرمال می‌دانند
در یک مطاعه توسط ژورنال مطالعات جوانان مشخص شد که جوانان و نوجوانان زورگویی و آزار و اذیت آنلاین را نرمال می‌دانند و دوست ندارند که والدین‌شان در این موضوع مداخله کنند. مطابق با این مطالعه والدین می‌دانند که در صورت مواجهه فرزندشان با آزار و اذیت اینترنتی لازم است کاری انجام بدهند، اما نگران هستند که با این کار ارتباط‌شان با فرزندشان قطع شود.
بیش تر بخوانید:درمان افسردگی: ۳۷ حقیقت و روش درمانی طبیعی برای افسردگی
چرا نوجوانان موضوع را با والدین‌شان در میان نمی‌گذارند
۱. ترس از عواقب.
حضور آنلاین فرزندتان بخشی حیاتی از زندگی اجتماعی‌اش است. چرا که همه دوستانش در این محیط حاضر هستند و نبود آنها برای‌شان سرشکستگی دارد. آنها از این می‌ترسند که در صورت اطلاع‌تان از اتفاق پیش آمد، حضور آنها را در دنیای آنلاین ممنوع کنید.
۲. سرافکندگی و شرمزدگی.
بچه‌های ما انسان هستند و احساس دارند. اگر بحث حادثه رخ داده به مدرسه هم برسد و دوستانشان از موضوع خبردار شوند، چطور می‌توانند با دوستانشان رو در رو شوند. آنها هراس دارند از اینکه پیش دوستانشان آدم‌ها بزدل و ضعیف دیده شوند. فکر اینکه دوستانشان در مورد آنها چه فکری می‌کنند، مانع از این می‌شود که جریان را با شما در میان بگذارد.
۳. ترس از بدتر شدن داستان.
نوجوان ما ممکن است از این بترسد که گزارش دادن موضوع به پدر یا مادر، فرد زورگو را خشمگین کند و سبب شود که اوضاع از آنچه است بدتر شود. در برخی موارد فرد زورگو ممکن است آزار و اذیت بیشتری برای فرزندتان ایجاد کند. البته که ترس دیگر کودک این است که والدین‌اش موضوع را با مسئولین مدرسه در میان بگذارند و آدم‌های بیشتری از داستان خبردار شوند.
داستان را تغییر بدهید
بهترین کار این است که با فرزندتان دائم صحبت کنید. این موضوع مانند مسائل مربوط به رابطه جنسی نیست که زمان زیادی را ایجاب کند. حرف زدن در مورد فناوری و محیط آنلاین می‌تواند به طور منظم و هر بار در حد ۵ دقیقه یا در نهایت ۳۰ دقیقه انجام شود. در میان گذاشتن تجربه خودتان (در صورتی که تجربه‌ای داشته‌اید) با فرزندتان بسیار کمک‌کننده است. فقط جوانان و نوجوانان نیستند که دچار ارعاب رایانه‌ای می‌شوند. هیچ کس در محیط اینترنت امنیت ندارد. آنها را کمک کنید تا درک کنند که اتفاقات بد برای هر کسی رخ می‌دهند و زشتی‌های دنیای آنلاین نباید آنها را محدود کند. از همه مهم‌تر اینکه شما همیشه و در هر شرایطی کنارشان خواهید بود.
مسئولین مدرسه
در نهایت مسئولین مدرسه باید به وضوح انتظارات‌شان را در مورد موقعیت‌های ارعاب رایانه‌ای به والدین انتقال بدهند و برنامه‌های را برای بحث و گفتگو در مورد مشکلات پیش آمده ترتیب بدهند. به این ترتیب موضوع به فراموشی سپرده نمی‌شود. ما باید در مورد راه‌حل و فرایندهای مقابله با این مشکل آگاهی داشته باشیم. متاسفانه ارعاب رایانه‌ای، به این زودی‌ها پایان نخواهد یافت.
منبع: psychologytoday