آپاندیسیت عبارت است از التهاب آپاندیس. مطالعه‌ای که در این زمینه انجام شده است می‌گوید ممکن است آپاندیس در ایمنی روده نقش داشته باشد، ولی هیچ چیز قطعی نیست. چیزی که می‌دانیم این است: ما می‌توانیم بدون آپاندیس زندگی کنیم، و هیچ پیامد آشکاری ندارد.
آپاندیسیت یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که تقریبا همیشه برای برداشتن آپاندیس مستلزم جراحی است. اگر آپاندیس ملتهب را بدون درمان به حال خود بگذارید در نهایت می‌ترکد، یا سوراخ می‌شود، و محتویات عفونی آن به حفره شکمی می‌ریزد. این امر ممکن است به پریتونیت یا التهاب صفاق منجر شود، پریتونیت به التهاب جدی پوشش حفره شکمی گفته می‌شود که ممکن است مرگبار باشه مگر آن‌که به سرعت با آنتی بیوتیک‌های قوی درمان شود.
در ایالات متحده یک نفر از هر ۲۰ نفر به آپاندیسیت مبتلا می‌شود. اگرچه آپاندیسیت ممکن است در هر سنی رخ دهد، ولی در کودکان زیر ۲ سال بسیار نادر است و بین سنین ۱۰ و ۳۰ سال رایج‌تر است.
چه عواملی باعث آپاندیسیت می‌شود؟
آپاندیسیت زمانی رخ می‌دهد که آپادیس مسدود شود، که غالبا به واسطه‌ی مدفوع یا جسم خارجی، یا سرطان رخ می‌دهد. عفونت نیز ممکن است باعث مسدود شدن آن شود، زیرا آپاندیس در پاسخ به عفونت‌های بدن متورم می‌شود.
علائم و نشانه‌های آپاندیسیت
نشانه‌های کلاسیک آپاندیسیت عبارتند از:
– درد نزدیک ناف یا بالای شکم که با حرکت به سمت راست پایین شکم شدید می‌شود.
– از دست دادن اشتها
– حالت تهوع و/یا استفراغ بلافاصله پس از شروع درد شکم
– تورم شکم
– تب ۹۹-۱۰۲ درجه فارنهایت
– ناتوانی در تخلیه گاز از بدن
تقریبا در نیمی از مواقع، نشانه‌های دیگری نیز بروز می کنند از جمله:
– درد شدید یا خفیف در تمام شکم، پشت یا مقعد
– ادرار دردناک و دشواری در دفع ادرار
– استفراغ که با درد شکم شروع شده باشد
– گرفتگی شدید
– یبوست یا اسهال همراه با باد معده
چنان‌چه هر یک از نشانه‌های ذکر شده را داشتید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، زیرا تشخیص به موقع و درمان در این مورد بسیار مهم است. از غذا خوردن، نوشیدن مایعات یا استفاده از مسکن، ضد اسید، ملین، یا پدهای گرمایی که ممکن است به پاره شدن آپاندیس ملتهب منجر شوند، پرهیز کنید.
نحوه تشخیص آپاندیس
تشخیص آپاندیس ممکن است گمراه کننده باشد. نشانه‌های آپاندیس غالبا به بیماری‌های دیگر شبیه است، از جمله مشکلات کیسه صفرا، مثانه، عفونت مجرای ادراری، بیماری کرون، گاستریت، عفونت روده و مشکلات تخمدان.
معمولا از آزمایش‌های ذیل برای تشخیص استفاده می‌شود:
– بررسی شکمی برای شناسایی التهاب
– آزمایش ادرار برای بررسی عفونت مجرای ادرار
– آزمایش مقعدی
– آزمایش خون برای بررسی مقابله بدن‌تان با عفونت
– سی تی اسکن و/یا اولتراسوند
درمان آپاندیسیت
جراحی برای برداشتن آپاندیس را آپاندکتومی می‌گویند. درمان معمول آپاندیسیت در تقریبا تمام موارد، جراحی است.
درکل، اگر آپاندیسیت تشخیص داده شود، پزشکان جانب احتیاط را رعایت می‌کنند و بلافاصله آن را خارج می‌کنند تا از ترکیدن ان جلوگیری کنند. اگر آپاندیس، آبسه کرده باشد، ممکن است دو فرآیند در اختیارتان قرار گیرد: یک، تخلیه آبسه از مایعات و چرک، و دوم خارج کردن آپاندیس. با این حال، تحقیقاتی در این زمینه وجود دارد که نشان می‌دهد درمان آپاندیسیت‌ها حاد با آنتی بیوتیک ممکن است در برخی موارد نیاز به جراحی را از بین ببرد.
آپاندکتومی
برای مقابله با پریتونیت قبل از انجام آپاندکتومی به بیمار آنتی بیوتیک داده می‌شود. بیهوشی عمومی داده می‌شود، و با یک برش کویچک یا با استفاده از لاپروسکوپی، آپاندیس برداشته می‌شود. اگر پریتونیت دارید، شکم نیز از چرک‌ها تخلیه می‌شود.
در مدت ۱۲ ساعت پس از جراحی، ممکن است بتوانید از جای‌تان بلند شوید و به اطراف بروید. شما معمولا می‌توانید در مدت دو تا سه هفته به فعالیت‌های معمول روزانه‌تان بازگردید. اگر جراحی با لاپروسکوپ انجام شده باشد، برش کوچک‌تر است و زودتر التیام می‌یابد.
اگر پس از انجام آپاندکتومی هر یک از نشانه‌های ذیل مشاهده شد بلافاصله با پزشک‌تان تماس بگیرید.
– استفراغ غیرقابل کنترل
– درد فزاینده در شکم
– گیجی / احساس غش یا از حال رفتن
– خون در استفراغ یا ادرار
– درد فزاینده و قرمزی در محل بریدگی
– تب
– چرک کردن زخم
چگونه مي‌توان از آپاندیسیت جلوگیری کرد؟
هیچ راهی برای جلوگیری از آپاندیس وجود ندارد. با این‌حال، ممکن است در افرادی که خوراکی‌های سرشار از فیبر، مانند میوه‌های تازه و سبزیجات، مصرف می‌کنند کمتر شیوع پیدا کند.
منبع: webmd
