آیا بدخلقی کودک همیشه بد است؟ با بدخلقی کودک مان چه کنیم؟ در این مطلب اطلاعاتی به شما می دهیم که از بدخلقی فرزندتان چندان نگران نباشید.
بدخلقی کودکان نوپا یکی از چالش‌برانگیزترین جنبه‌های پدر یا مادر بودن است. وقتی کودک‌مان لبخند می‌زند یا آسوده است حس می‌کنیم پدر/مادر خوبی هستیم، اما وقتی روی زمین دراز می‌کشند و لگدزنان جیغ می‌کشند احساس درماندگی و بیچارگی می‌کنیم. با این حال، باور کنید یا نه، بدخلقی کودک بخش مهمی از تندرستی و سلامت عاطفی کودک نوپای شما هستند، و می‌توانیم یاد بگیریم که در مواجهه با آنها آرام‌تر باشیم.
بخوانید: ۱۶ درمان خانگی خون دماغ در کودکان و بزرگسالان
دلاِئل خوب بود بدخلقی کودک
۱. بیرون بهتر از درون است
اشک‌ها حاوی کورتیزول، یا هورمون استرس هستند. وقتی گریه می‌کنیم، در واقع در حال آزاد استرس از بدن‌مان هستیم. اشک‌ها فشار خون را نیز پایین می‌آورند و سلامت عاطفی را بهبود می‌دهند، به شرط آن که یک فرد نزدیک برای حمایت از ما وجود داشته باشد. شاید متوجه شده باشید که وقتی کودک نوپایتان در آستانه بدخلقی قرار دارد، هیچ چیزی درست نیست. عصبانی است، بی‌حوصله است، یا می‌نالد. همچنین ممکن است توجه کرده باشید که بعد از گذر توفان، حس و حال خیلی بهتری دارد. اگر بدون تلاش برای ایجاد وقفه در این فرایند اجازه دهیم بدخلقی کنند، به آنها کمک می‌کند احساسات خود را کاملا تخلیه کنند.
۲. گریه کردن ممکن است به کودک‌تان کمک کند یاد بگیرد.
چند سال قبل به عنوان پرستار یک کودک ۵ ساله کار می‌کردم. در حال بازی با قطعات لگو بود که به خاطر گیر کردن، شروع به بدخلقی کرد. با این حال، پس از اتمام بدخلقی ، نشست و ساختار لگو را درست کرد. از این لحظات زیاد دیده‌ام، که کودکی در حال تقلا کردن است و ابراز درماندگی به آنها کمک می‌کند ذهن خود را خالی کنند تا بتوانند چیز جدیدی یاد بگیریم. پتی ویپفلر، موسس والد بودن دست در دست هم، می‌گوید “یادگیری به اندازه نفس کشیدن طبیعی است، اما وقتی کودکی قادر نباشد تمرکز کند یا گوش کند، معمولا مشکل عاطفی وجود دارد که مانع پیشرفت می‌شود”. تحقیقات نشان می‌دهد که برای یادگیری، کودک باید شاد و آرام باشد، و ابراز ناراحتی عاطفی بخشی از این فرایند است.
۳. کودک‌تان می‌تواند بهتر بخوابد
مشکلات خواب معمولا به این دلیل رخ می‌دهند که والدین فکر می‌کنند بهترین رویکرد در برخورد با بدخلقی و ناراحتی تلاش برای جلوگیری از آنها است. سپس، زمانی که مغز یک کودک در حال استراحت است عواطف انباشته شده او افزایش می‌یابند. کودکان نیز مانند بزرگسالان به خاطر استرس یا تلاش برای پردازش چیزی که در زندگی‌شان اتفاق می‌افتد، از خواب بیدار می شوند. وقتی به کودک‌تان اجازه دهید بدخلقی‌اش را تخلیه کند سلامت عاطفی او بهبود یافته و به خواب بهتر او در شب کمک می‌کند.
۴. گفتید “نه”، و این چیز خوبی است.
احتمال دارد بدخلقی کودک شما به خاطر جواب منفی باشد که به او گفته‌اید. و این چیز خوبی است! “نه” گفتن مرزهای مشخصی درباره رفتار قابل قبول و غیرقابل قبول به کودک‌تان می‌دهد. گاهی اوقات ممکن است به خاطر آن که نمی‌خواهیم با عواقب عاطفی نه گفتن رو به رو شویم از آن پرهیز کنیم، اما می‌توانیم در مورد محدودیت‌هایمان پافشاری کنیم و در عین حال عشق، همدلی، و آغوش‌مان را به فرزندان‌مان ببخشیم. “نه” گفتن به معنی آن است که از جنبه آشفته و عاطفی والد بودن نمی‌هراسید.
۵. فرزندتان از گفتن احساساتش به شما احساس امنیت می‌کند.
بدخلقی‌ها در واقع یک تعریف بزرگ هستند، حتی اگر همیشه این طور به نظر نرسد! در بیشتر موارد، بچه‌ها از بدخلقی استفاده نمی‌کنند که آنچه می‌خواهند را به دست آورند یا ما را تغییر دهند. اغلب فرزند شما در حال قبول کردن “نه” است، و کبدخلقی بیان چگونگی احساس او در این‌باره است. می‌توانید با قاطعیت بگویید نه و با ناراحتی او همدردی کنید. ناراحتی درباره کلوچه شکسته یا جوراب‌های با رنگ اشتباه تنها یک بهانه است، و آنچه واقعا نیاز دارد عشق و ارتباط است.
۶. بدخلقی‌ها شما را به هم نزدیک‌تر می‌سازد.
شاید باورش در آن زمان سخت باشد، اما صبر کنید و ببینید. کودک عصبانی شما ممکن است چنین به نظر نرسد اما همین طور است. بدون تلاش برای توقف یا “درست کردن” احساسات او، بگذارید از توفان بگذرد. خیلی صحبت نکنید اما از کلمات اطمینان‌بخش و مهربان استفاده کنید. او را در آغوش بگیرید، تا در پذیرش بی‌قید و شرط غرق شود و بعد احساس صمیمیت بیشتری با شما داشته باشد.
۷. کج خلقی در طولانی مدت به رفتار کودک شما کمک می‌کند.
گاهی اوقات عواطف کودکان به شیوه‌های دیگری مانند پرخاشگری، مشکل در سهیم شدن، یا رد همکاری در وظایف ساده‌ای مانند لباس پوشیدن و مسواک زدن ظاهر می‌شود. تمام این‌ها نشانه‌های رایجی هستند مبنی بر آن که فرزندتان با عواطف خود درگیر است. یک بدخلقی بزرگ به فرزندتان کمک می‌کند احساساتی را آزاد کند که می‌توانند در راه خودِ طبیعی و تعاملی او قرار بگیرند.
۸. اگر بدخلقی در خانه اتفاق بیفتد، احتمال وقوع دوباره آن در معرض عموم کمتر خواهد بود.
وقتی کودکان بتوانند عواطف خود را کاملا ابراز کنند، اغلب تصمیم می‌گیرند ناراحتی‌هایشان را در خانه بروز دهند، جایی که حس می‌کنند احتمال شنیده شدنشان بیشتر است. میشله پیت، مربی والدین و مدیر برنامه والد بودن دست در دست هم، می‌گوید “هر چه بیشتر از فرزندان خود بخواهیم در خانه و در معرض عموم خود را نگه دارند، تنش بیشتر درون آنها انباشته می‌شود. هرچه زمان و فضای بیشتری برای گوش دادن به احساسات ناراحت‌کننده فرزندان‌مان در خانه پیدا کنیم، خارج از آن احساسات انباشته کمتری را همراه خود حمل می‌کنند”.
۹. کودک شما کاری را انجام می‌دهد که بیشتر آدم‌ها فراموش کرده‌اند چطور باید انجام دهند.
با بزرگ‌تر شدن کودک تان، کمتر گریه خواهد کرد. این امر تا حدودی به خاطر بلوغ و یاد گرفتن کنترل عواطف‌شان است. بخشی از آن یادگیری “پذیرفته شدن” در جامعه‌ای است که چندان پذیرنده ابراز عواطف نیست. وقتی در برخورد با بچه‌هایمان عصبانی می‌شویم یا استرس داریم، یا از کوره در می‌رویم، معمولا به خاطر آن است که ما هم به یک گریه حسابی احتیاج داریم! برای بزرگسالان، به ویژه مردان سخت است که حس امنیت و اتصال را پیدا کنند تا واقعا احساسا‌ت‌شان را آزاد کنند. بنابراین بگذارید فرزندتان آن بدخلقی روحیه بخش را تجربه کند تا احساساتش آزادانه جریان یابد.
۱۰. بدخلقی‌ها برای شما هم شفابخش است.
وقتی برای بدخلقی فرزندمان حاضر باشیم، احساسات بزرگی را در ما برمی‌انگیزاند.
شاید وقتی کوچک بودیم، والدین‌مان با همدردی به طغیان‌های ما گوش نداده باشند.
ناراحتی فرزند ما می‌تواند خاطراتی از نحوه رفتار با ما تداعی کند، که حتی ممکن است از آنها آگاه نباشیم.
وقتی از حمایت برخوردار باشیم و فرصت گوش دادن به خودمان را داشته باشیم، والد بودن می‌تواند مسیر شفابخشی برای چالش‌های عاطفی‌مان باشد.
پس از لحظات عاطفی با کودک‌تان، مراقبت از خود را تمرین کنید، با یک دوست صحبت کنید، یک خنده حسابی داشته باشید، و شاید هم بخواهید گریه کنید. آرام ماندن به تمرین نیاز دارد، اما وقتی آن را کنترل کنیم، ذهن خود را برای تبدیل شدن به والدینی آرام‌تر و مهربان‌تر تنظیم می‌کنیم.
منبع: parents
