میگرن، سردرد معمولی نیست؛ میگرن یک رویداد بسیار دردناک است و غالبا با حالت تهوع، تاری دید، یا حساسیت بیش از حد به بود، نور یا صدا همراه است. این دوران، تضعیف کننده و بسیار مخل فعالیت‌های روزانه است. زنان بیشتر از مردان به میگرن دچار می‌شوند، و محققان تلاش کردند به علت آن پی ببرند. دانشمندان در دانشگاه میگول هرناندز در اسپانیا، بر این باور هستند که احتمالا پاسخ این پرسش به فعالیت‌های هورمون‌های جنسی مرتبط است.
پروفسور آنتونیو فرر مونتیل می‌گوید: “ما می‌توانیم شاهد تفاوت‌های قابل توجهی در سطح میگرن آزمایشی‌مان بین زنان و مردان باشیم و در تلاش هستیم ارتباط مولکولی مسئول این تفاوت‌ها را درک کنیم”.
پروفسور فرر مونتیل و تیم او در این مطالعه‌ی جدید ادعا کردند که فعالیت هورمون‌های مخصوص جنسی با سیستم عصب سه قلو به شیوه‌ای در تعامل است که سلول‌های عصبی‌اش را نسبت به محرک‌های میگرن حساس‌تر می‌کند.
این یافته‌ها اکنون، به عنوان بخشی از یک مسئله‌ی ویژه با تمرکز بر اهمیت پروتئین‌های هدف‌گذاری شده در غشای سلولی به‌عنوان یک رویکرد درمانی کارآمد در پزشکی، در مجله‌ی پیشگامان بیو علم مولکولی چاپ شده است.
آیا پاسخ این سوال به استروژن مربوط است؟
محققان روی مطالعات موجود درباره‌ی هورمون‌های جنسی یک بازنگری انجام دادند، چه چیزی باعث حساسیت میگرن می‌شود، و چگونه عصب‌ها به محرک‌های میگرن واکنش نشان می‌دهند. در انجام این بازنگری، آنها به دنبال درک این موضوع بودند که هورمون‌های جنسی خاص چگونه پیشرفت میگرن را تسهیل مي‌کنند.
آنها به زودی پی بردند که هورمون‌های جنسی خاص، مانند تستوسترون، در واقع نقش حمایت کننده‌ای ایفا می‌کند. بااین‌حال، به گفته‌ی دانشمندان، به نظر می‌رسد دیگر هورمون‌ها، مانند پرولاکتین، شدت میگرن را تشدید می‌کند.
پرفسور فرر مونتیل و تیم او از طریق تحقیقات‌شان، هورمون استروژن را به‌عنوان بازیکن کلیدی در پیشرفت میگرن شناسایی کردند.
این تیم در ابتدا استروژن را با شیوع بالاتر میگرن در زنانی که در دوران قاعدگی به سر می‌بردند مرتبط یافت. به علاوه، آنها همچنین به این موضوع پی بردند که انواع خاص میگرن با تغییرات سطوح هورمونی در دوران قاعدگی در ارتباط است.
پروفسور فرر مونتیل و همکارانش مشخصا به این نکته توجه کردند که تغییرات سطح استروژن به این معنی است که سلول‌های عصبی سه قلو ممکن است نسبت به محرک‌های بیرونی حساس‌تر شوند، که این امر می‌تواند به بروز میگرن منجر شود.
در همین زمان، محققان اخطار دادند که هیچ کس نباید بر مبنای شواهدی که تاکنون گردآوری شده است نتیجه گیری کند. این مطالعه، به گفته‌ی آنها ابتدایی است، و برای تعیین نقش دقیقی که هورمون‌ها در پیشرفت و جلوگیری از میگرن ایفا می‌کنند به تحقیقات بیشتری نیاز است.
همچنین، این مطالعه جدید بر یافته‌های تحقیق صورت گرفته در محیط آزمایشگاهی یا بر مدل‌های حیوانی تأکید می‌کند، بنابراین پروفسور فرر مونتیل و همکارانش توصیه می‌کنند در آینده، مطالعات بلند مدتی با شرکت کنندگان انسانی انجام شود و این مسئله بسیار مهم خواهد بود.
اگر یافته‌های آنها تأیید و تحکیم شد، دانشمندان بر این باور هستند که می‌توانند به استراتژی‌های تقویت شده‌ای برای مدیریت میگرن دست پیدا کنند.
منبع: medicalnewstoday
